بیاموزید که چگونه کانتینرهای Docker سبک، قابل حمل و مستقل، توسعه نرم‌افزار، استقرار برنامه‌ها و چابکی تجاری را بهبود می‌بخشند.
استفاده از ظروف Docker را بیاموزید
- چرا باید از داکر و کانتینرها استفاده کنید
- داکر چیست؟ جرقه برای…
- آموزش Docker: شروع به کار با Docker
- آموزش Docker: شروع به کار با…
- آموزش Docker: شروع به کار با…
کتابی که در سال ۱۹۸۱ منتشر شد، به نام میخکوبی ژله به درخت، نرم‌افزار را به‌عنوان «محرمانه و سخت در دست گرفتن محکم توصیف می‌کند». این در سال ۱۹۸۱ صادق بود، و پس از گذشت چهار دهه از آن زمان، کمتر از این صادق است. نرم افزار، چه برنامه ای باشد که شما خریداری کرده اید و چه برنامه ای که خودتان ساخته اید، به سختی استقرار می یابد، مدیریت آن دشوار است و اجرای آن سخت است.
ظرف‌های Docker راهی برای کنترل نرم‌افزار ارائه می‌دهند. می‌توانید از Docker برای جمع‌بندی یک برنامه به‌گونه‌ای استفاده کنید که مسائل مربوط به استقرار و زمان اجرا (نحوه نمایش آن در شبکه، نحوه مدیریت استفاده از فضای ذخیره‌سازی و حافظه و I/O، نحوه کنترل مجوزهای دسترسی) انجام شود. خارج از خود برنامه، و به روشی که در همه برنامه‌های «کانتینری» سازگار باشد. می‌توانید ظرف Docker خود را روی هر میزبان سازگار با سیستم‌عامل (لینوکس یا ویندوز) که زمان اجرای Docker را نصب کرده است، اجرا کنید.
Docker علاوه بر این کپسوله‌سازی، ایزوله‌سازی، قابلیت حمل و کنترل، مزایای بسیار دیگری نیز ارائه می‌دهد. ظروف داکر کوچک هستند (مگابایت). آنها فورا شروع می کنند. آنها مکانیسم های داخلی خود را برای نسخه سازی و استفاده مجدد از اجزا دارند. آنها را می توان به راحتی از طریق Docker Hub یا مخزن خصوصی به اشتراک گذاشت.
کانتینرهای Docker نیز تغییرناپذیر هستند که هم مزایای امنیتی و هم عملکردی دارد. هر تغییری در یک کانتینر باید به‌عنوان یک کانتینر کاملاً جدید با نسخه‌های متفاوت اجرا شود.
در این مقاله بررسی خواهیم کرد که چگونه کانتینرهای Docker ساخت و استقرار نرم‌افزار را آسان‌تر می‌کنند—مشکلاتی که کانتینرها به آنها رسیدگی می‌کنند، چگونه به آنها رسیدگی می‌کنند، چه زمانی پاسخ درست به مشکل هستند و چه زمانی که اینطور نیستند.
قبل از کانتینرهای Docker
سال‌های زیادی است که نرم‌افزار سازمانی معمولاً یا بر روی “فلز لخت” (یعنی نصب شده بر روی یک سیستم عامل که کنترل کامل بر سخت‌افزار زیربنایی دارد) یا در یک ماشین مجازی (یعنی بر روی سیستم عاملی که به اشتراک گذاشته شده است نصب شده است) مستقر شده است. سخت افزار زیربنایی با سایر سیستم عامل های “مهمان”). به طور طبیعی، نصب بر روی فلز خالی، حرکت نرم‌افزار را به‌طور دردناکی دشوار می‌کرد و به‌روزرسانی آن را دشوار می‌کرد—دو محدودیتی که پاسخ سریع فناوری اطلاعات به تغییرات در نیازهای کسب‌وکار را دشوار می‌کرد.
سپس مجازی سازی آمد. پلتفرم‌های مجازی‌سازی (همچنین به عنوان «هایپروایزر» شناخته می‌شوند) به چندین ماشین مجازی اجازه می‌دهند تا یک سیستم فیزیکی واحد را به اشتراک بگذارند، هر ماشین مجازی رفتار کل یک سیستم را شبیه‌سازی می‌کند، با سیستم‌عامل، فضای ذخیره‌سازی و ورودی/خروجی خودش، به‌صورت ایزوله. . فناوری اطلاعات اکنون می‌تواند به طور مؤثرتری به تغییرات نیازمندی‌های کسب‌وکار پاسخ دهد، زیرا ماشین‌های مجازی را می‌توان شبیه‌سازی کرد، کپی کرد، انتقال داد، و برای برآورده کردن تقاضا یا حفظ منابع، بالا یا پایین چرخید.
ماشین‌های مجازی نیز به کاهش هزینه‌ها کمک کردند، زیرا ماشین‌های مجازی بیشتری را می‌توان در ماشین‌های فیزیکی کمتری ادغام کرد. سیستم‌های قدیمی که برنامه‌های قدیمی‌تر را اجرا می‌کنند، می‌توانند به ماشین مجازی تبدیل شوند و برای صرفه‌جویی در هزینه‌های بیشتر، از حالت فیزیکی خارج شوند.
اما ماشین های مجازی هنوز هم مشکلات خود را دارند. ماشین‌های مجازی بزرگ هستند (گیگابایت) که هر یک شامل یک سیستم عامل کامل است. فقط تعداد زیادی از برنامه های مجازی را می توان در یک سیستم ادغام کرد. تهیه یک VM هنوز هم زمان زیادی می برد. در نهایت، قابلیت حمل ماشین های مجازی محدود است. پس از مدتی مشخص، ماشین‌های مجازی نمی‌توانند سرعت، چابکی و صرفه‌جویی را که کسب‌وکارهای سریع‌الحرک می‌خواهند ارائه دهند.
مزایای کانتینر Docker
کانتینرها کمی شبیه به ماشین های مجازی کار می کنند، اما به روشی بسیار خاص تر و دقیق تر. آنها یک برنامه واحد و وابستگی‌های آن را جدا می‌کنند – همه کتابخانه‌های نرم‌افزار خارجی که برنامه برای اجرا به آن نیاز دارد – هم از سیستم عامل زیرین و هم از سایر کانتینرها.
همه برنامه‌های کانتینری‌شده از یک سیستم عامل واحد مشترک (چه لینوکس یا ویندوز) استفاده می‌کنند، اما آنها از یکدیگر و به طور کلی از سیستم جدا شده‌اند. سیستم عامل مکانیسم های جداسازی مورد نیاز را برای انجام این تقسیم بندی فراهم می کند. Docker آن مکانیسم ها را در مجموعه ای مناسب از رابط ها و استعاره ها برای توسعه دهنده قرار می دهد.
مزایای ظروف Docker در بسیاری از مکان‌ها نمایان می‌شود. در اینجا برخی از مزایای اصلی Docker و کانتینرها را فهرست می کنیم.
Docker استفاده کارآمدتر از منابع سیستم را امکان پذیر می کند
نمونه‌های برنامه‌های کانتینری نسبت به ماشین‌های مجازی از حافظه بسیار کمتری استفاده می‌کنند، آنها سریعتر راه‌اندازی و متوقف می‌شوند، و می‌توان آنها را با متراکم‌تر روی سخت‌افزار میزبان خود بسته‌بندی کرد. همه اینها باعث صرف هزینه کمتر در فناوری اطلاعات می شود.
صرفه جویی در هزینه بسته به برنامه هایی که در حال اجرا هستند و میزان منابع فشرده آنها متفاوت است، اما کانتینرها همیشه کارآمدتر از VM ها هستند. همچنین می‌توان در هزینه‌های مجوزهای نرم‌افزار صرفه‌جویی کرد، زیرا برای اجرای بارهای کاری مشابه به نمونه‌های سیستم عامل بسیار کمتری نیاز دارید.
Docker چرخه های تحویل نرم افزار سریعتر را فعال می کند
نرم افزار سازمانی باید به سرعت به شرایط تغییر پاسخ دهد. این بدان معناست که هم مقیاس‌بندی آسان برای پاسخگویی به تقاضا و هم به‌روزرسانی آسان برای افزودن ویژگی‌های جدید در صورت نیاز کسب‌وکار.
کانتینرهای Docker این امکان را فراهم می‌کنند که نسخه‌های جدید نرم‌افزار را با ویژگی‌های تجاری جدید به‌سرعت تولید کنید—و در صورت نیاز به سرعت به نسخه قبلی برگردید. آنها همچنین اجرای استراتژی هایی مانند استقرار آبی/سبز را آسان تر می کنند.
Docker قابلیت حمل برنامه را فعال می‌کند
جایی که یک برنامه سازمانی را اجرا می‌کنید مهم است – پشت فایروال، به خاطر حفظ امنیت و نزدیکی چیزها. یا در یک ابر عمومی، برای دسترسی آسان عمومی و کشش بالای منابع. از آنجایی که کانتینرهای Docker همه چیزهایی را که یک برنامه برای اجرا نیاز دارد (و فقط آن چیزها) در خود محفظه می‌دهند، به برنامه‌ها اجازه می‌دهند به راحتی بین محیط‌ها جابه‌جا شوند. هر میزبانی که زمان اجرای Docker را نصب کرده باشد – چه لپ تاپ برنامه نویس یا یک نمونه ابر عمومی – می تواند یک کانتینر Docker را اجرا کند.
Docker برای معماری میکروسرویس ها می درخشد
ظرف‌های Docker سبک، قابل حمل و مستقل، ساختن نرم‌افزار را بر اساس خطوط آینده‌نگر آسان‌تر می‌کند، به طوری که سعی نمی‌کنید مشکلات فردا را با روش‌های توسعه دیروز حل کنید.
یکی از الگوهای نرم‌افزاری که کانتینرها آسان‌تر می‌کنند سرویس‌های میکرو هستند، که در آن برنامه‌ها از بسیاری از مؤلفه‌های به هم پیوسته آزاد تشکیل شده‌اند. با تجزیه برنامه‌های سنتی و «یکپارچه» به سرویس‌های جداگانه، ریزسرویس‌ها به بخش‌های مختلف یک برنامه تجاری اجازه می‌دهند تا به طور جداگانه توسط تیم‌های جداگانه و در جدول زمانی جداگانه، مقیاس‌بندی، اصلاح و سرویس دهی شوند، در صورتی که با نیازهای برنامه مطابقت دارد. کسب و کار.
برای پیاده‌سازی ریزسرویس‌ها به کانتینرها نیازی نیست، اما آنها کاملاً با رویکرد میکروسرویس‌ها و به طور کلی برای فرآیندهای توسعه چابک مناسب هستند.
مشکلات کانتینرهای Docker حل نمی‌شوند
اولین چیزی که باید در مورد کانتینرها به خاطر بسپارید، همان توصیه‌ای است که برای هر فناوری نرم‌افزاری اعمال می‌شود: این یک گلوله نقره‌ای نیست. کانتینرهای Docker به خودی خود نمی توانند همه مشکلات را حل کنند. به طور خاص:
Docker مشکلات امنیتی شما را برطرف نمی‌کند
نرم‌افزار در یک کانتینر به‌طور پیش‌فرض می‌تواند از نرم‌افزاری که روی فلز کار می‌کند، ایمن‌تر باشد، اما این مانند این است که بگوییم خانه‌ای که درهایش قفل است از خانه‌ای که درهایش باز است، ایمن‌تر است. در مورد وضعیت محله، وجود قابل مشاهده اشیای قیمتی وسوسه کننده دزد، روال زندگی مردم آنجا و غیره چیزی نمی گوید. کانتینرها می توانند یک لایه امنیتی به یک برنامه اضافه کنند، اما فقط به عنوان بخشی از یک برنامه کلی برای ایمن کردن یک برنامه در زمینه.
Docker برنامه ها را به طور جادویی به میکروسرویس تبدیل نمی کند
اگر یک برنامه موجود را کانتینری کنید، می‌توانید مصرف منابع آن را کاهش داده و راه‌اندازی آن را آسان‌تر کند. اما به طور خودکار طراحی برنامه یا نحوه تعامل آن با سایر برنامه ها را تغییر نمی دهد. این مزایا فقط از طریق زمان و تلاش توسعه‌دهنده به دست می‌آیند، نه فقط از طریق دستور انتقال همه چیز به کانتینرها.
اگر یک برنامه قدیمی مدرسه یکپارچه یا به سبک SOA را در یک کانتینر قرار دهید، در نهایت به یک برنامه قدیمی در یک ظرف خواهید رسید. این دیگر آن را برای کار شما مفید نمی کند. اگر چیزی باشد، ممکن است آن را کمتر مفید کند.
کانتینرها به خودی خود مکانیسمی برای نوشتن برنامه‌های سبک میکروسرویس ندارند. برای رسیدن به این هدف به سطح بالاتری از ارکستراسیون نیاز است. Kubernetes رایج ترین نمونه از چنین سیستم ارکستراسیونی است. حالت ازدحام Docker همچنین می‌تواند برای مدیریت بسیاری از کانتینرهای Docker در چندین میزبان Docker استفاده شود.
Docker جایگزینی برای ماشین‌های مجازی نیست
یک افسانه همیشگی کانتینرها این است که VM ها را منسوخ می کنند. بسیاری از برنامه‌هایی که قبلاً در یک VM اجرا می‌شدند می‌توانند به یک ظرف منتقل شوند، اما این بدان معنا نیست که همه آنها می‌توانند یا باید. به عنوان مثال، اگر در صنعتی با الزامات نظارتی سنگین هستید، ممکن است نتوانید کانتینرها را با ماشین های مجازی تعویض کنید، زیرا VM ها ایزوله بیشتری نسبت به کانتینرها دارند.
مورد کانتینرهای Docker
کار توسعه سازمانی به دلیل پنهان بودن و واکنش کند به تغییرات بدنام است. توسعه‌دهندگان سازمانی همیشه در برابر چنین محدودیت‌هایی – محدودیت‌هایی که توسط فناوری اطلاعات بر آنها تحمیل می‌شود، خواسته‌هایی که کسب‌وکار در کل از آنها تحمیل می‌کند – می‌جنگند. Docker و کانتینرها به توسعه دهندگان آزادی بیشتری را می دهند که میل می کنند، در عین حال راه هایی را برای ساخت برنامه های تجاری ارائه می دهند که به سرعت به شرایط متغیر کسب و کار پاسخ می دهند.
پست های مرتبط
چرا باید از داکر و کانتینرها استفاده کنید؟
چرا باید از داکر و کانتینرها استفاده کنید؟
چرا باید از داکر و کانتینرها استفاده کنید؟