زیرساخت به عنوان کد چیست؟ خودکارسازی زیرساخت‌های شما

در نظر گرفتن زیرساخت های محاسباتی به عنوان کد، روشی هوشمند و مدرن برای ارائه نرم افزار در فضای ابری است. در اینجا چیست و چرا بهتر است.

از آنجایی که بیشتر سازمان‌ها به سمت ابر حرکت می‌کنند، مهارت دانستن نحوه تهیه و پیکربندی یک سرور فیزیکی با نحوه ساخت و استقرار نرم‌افزار مدرن کمتر مرتبط می‌شود.

در دنیای پیچیده و نرم‌افزاری امروزی، جایی که زیرساخت‌های محاسباتی اغلب نه دیده می‌شوند و نه شنیده می‌شوند، می‌توان آن زیرساخت را با استفاده از کدهای اعلامی، به جای پیکربندی‌های دستی یا حتی اسکریپت‌ها، تهیه و مدیریت کرد. a href=”https://www.simplethread.com/why-infrastructure-as-code/” rel=”nofollow”>برای اجرای برنامه ها در مقیاس وب ضروری است.

تاریخچه مختصری از زیرساخت به عنوان کد

در حالی که مدیران سیستم‌ها از دهه ۱۹۹۰ از اسکریپت‌ها برای مدیریت زیرساخت‌های خود استفاده می‌کردند، عمل تلقی کردن زیرساخت به‌عنوان کد (IaC) تا پایان دهه ۲۰۰۰، زمانی که مهندسانی مانند پیشگامان توسعه‌دهنده، Andrew Clay-Shafer، به طور کامل ادغام نشدند. موسس سرآشپز آدام جیکوب و بنیانگذار Puppet لوک کانیز شروع به استفاده از این اصطلاح کردند.

در دنیایی از برنامه‌های کاربردی توزیع‌شده، سرورهای تنظیم دستی هرگز مقیاس‌پذیر نبودند، و اسکریپت‌نویسی محدودیت‌های خاص خود را داشت، بنابراین توانایی خودکارسازی تأمین زیرساخت به نیاز اصلی بسیاری از اولین‌ها در روزهای اولیه ابر تبدیل شد.

امروزه، به لطف ابزارهای اولیه رایج در این فضا مانند Chef، Puppet، SaltStack و Ansible، آن زیرساخت زیربنایی بیشتر به عنوان کد ارائه می شود. اما تکنولوژی به سرعت در حال حرکت است و از آن زمان همه چیز پیشرفت کرده است. در اینجا، ما اصول زیرساخت را به عنوان کد توضیح می‌دهیم و چرا این زیربنای شیوه‌های توسعه نرم‌افزار مدرن امروزی است.

زیرساخت طبق کد تعریف شده

در زیرساخت به‌عنوان کد: سیستم‌های پویا برای عصر ابر، کیف موریس توضیح می‌دهد که زیرساخت به‌عنوان کد به سه روش اصلی خلاصه می‌شود: «همه چیز را به‌عنوان کد تعریف کنید، به‌طور پیوسته همه چیز را در حین کار آزمایش کنید و تحویل دهید، و سیستم خود را از قطعات کوچک و آزاد بسازید.”

از نظر یک تعریف کاربردی، موریس پیشنهاد می‌کند که IaC «رویکردی برای اتوماسیون زیرساخت‌ها بر اساس شیوه‌های توسعه نرم‌افزار است. بر روال‌های ثابت و قابل تکرار برای تهیه و تغییر سیستم‌ها و پیکربندی آنها تأکید می‌کند.”

در عمل، معمولاً تیم‌های devops با استفاده از یک زبان مستند مانند JSON یا YAML تغییراتی در توضیحات محیط و نسخه مدل پیکربندی ایجاد می‌کنند. هنگامی که آن محیط پیکربندی شد، می توان تغییراتی در منبع ایجاد کرد، نه هدف، که اجازه می دهد تا تغییرات ایمن تر و منظم تر در زیرساخت در مقیاس بسیار بزرگتر ایجاد شود.

جایی که زیرساخت به‌عنوان کد و توسعه‌دهی به هم می‌رسند

به عنوان راهی برای خودکارسازی پیکربندی اولیه و تغییرات بعدی، زیرساخت به‌عنوان کد بخش کلیدی روش‌های توسعه مدرن است، جایی که انتظار می‌رود توسعه‌دهندگان و اپراتورها دست به دست هم برای استقرار نرم‌افزار بیشتر کار کنند. سریع و بیشتر با خودکارسازی و نسخه‌سازی ساخت‌های زیرساخت، ابزارهای IaC می‌توانند به توسعه‌دهندگان برنامه‌ها کمک کنند تا بر روی کاری که به بهترین شکل انجام می‌دهند تمرکز کنند و مدیران سیستم را از زحمت در فرآیندهای دستی آزاد کنند.

استفاده از کد برای تهیه و نگهداری زیرساخت به ایجاد توسعه دهندگان و متخصصان عملیات در اوایل چرخه عمر توسعه نرم افزار به یکدیگر نزدیک تر می شوند و به القای نظم، وضوح و تکرارپذیری توسعه نرم افزار در عملیات کمک می کند. با توجه به اینکه اتوماسیون و همکاری اصول کلیدی شیوه‌های devops هستند، ابزارهای IaC همچنین به یک مرکز مرکزی برای نحوه کار موثر آن تیم با یکدیگر تبدیل می‌شوند.

مزایای زیرساخت به عنوان کد

مزایای کلیدی تلقی کردن زیرساخت به عنوان کد به دور شدن از فرآیندهای دستی و آزادی ای که اتوماسیون برای تیم های توسعه دهنده فراهم می کند، بستگی دارد. این امر باعث صرفه جویی در هزینه می شود و همچنین می تواند سرعتی را که این تیم ها می توانند با خیال راحت تغییرات را در برنامه های خود ارائه دهند، افزایش دهد.

به عنوان یکی از بنیانگذاران Simple Thread جاستین اتریج در یک پست وبلاگ ۲۰۲۰ نوشت، زیرساخت به عنوان کد به شما این آزادی را می دهد که بدون ترس از اینکه چیزها را در حالت غیرقابل بازیابی قرار دهید، تغییراتی ایجاد کنید. و درک بهتری از نحوه تبدیل شدن محیط به آن به شما می دهد، که به شما امکان می دهد برای ایجاد تغییرات مورد نیاز خود اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید.”

موریس در کتاب خود هفت مزیت کلیدی IaC را نسبت به روش‌های تامین سنتی بیان می‌کند. اینها عبارتند از:

• استفاده از زیرساخت فناوری اطلاعات به‌عنوان عاملی برای تحویل سریع ارزش
• کاهش تلاش و ریسک ایجاد تغییرات در زیرساخت
• توانمندسازی کاربران زیرساخت برای دریافت منابع مورد نیاز در زمانی که به آنها نیاز دارند
• ارائه ابزارهای مشترک در توسعه، عملیات و عملکردهای مرتبط
• ایجاد سیستم هایی قابل اعتماد، ایمن و مقرون به صرفه
• مشاهده کردن کنترل‌های حاکمیت، امنیت و انطباق
• بهبود سرعت عیب‌یابی و رفع خرابی‌ها

ابزارهای زیرساخت به عنوان کد

ابزارهای مورد نیاز برای پیاده‌سازی زیرساخت به‌عنوان کد معمولاً در دو دسته قرار می‌گیرند: تنظیم پیکربندی و مدیریت پیکربندی.

معروف‌ترین ابزارهای ارکستراسیون عبارتند از AWS CloudFormation، Google Cloud Deployment Manager، HashiCorp Terraform، Microsoft Azure Resource Manager، و Pulumi که همگی به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهند تا استقرار زیرساخت را خودکار کنند.

در سمت مدیریت پیکربندی، ابزارهای شخص ثالث مانند Ansible، Chef، Puppet، و SaltStack همچنان راه‌های محبوب پیکربندی، ذخیره‌سازی و خودکارسازی ساخت‌های محیط‌های سرور مجازی هستند، در حالی که بسیاری از توسعه‌دهندگان از Docker استفاده می‌کنند. برای تصاویر ظرف آنها.

بسیاری از این ابزارها را می‌توان پشت سر هم استفاده کرد، زیرا ابزارهایی مانند Ansible، Chef، Puppet و SaltStack بر روی مدیریت پیکربندی‌ها در زیرساخت‌هایی که از قبل وجود دارد تمرکز می‌کنند، در حالی که ابزارهای تأمین‌کننده مانند Terraform لایه زیرساخت را انتزاعی می‌کنند.

شروع با زیرساخت به عنوان کد

اتخاذ زیرساخت به‌عنوان کد معمولاً بخشی از یک تغییر سازمانی گسترده‌تر به سمت فضای ابری است و شیوه‌هایی را توسعه می‌دهد. در حالی که بیشتر این تغییر می تواند بسیار ترسناک به نظر برسد، پیاده سازی زیرساخت به عنوان کد کلیدی برای مدرن کردن رویکرد شما در ساخت و اجرای نرم افزار است.

“گاهی اوقات ممکن است کمی بیشتر طول بکشد تا تغییرات زیرساختی به عنوان کد انجام شود،” Etheredge هشدار می دهد، “اما این یکی از آن شرایطی است که برای افزایش سرعت باید سرعت خود را کاهش دهید. کوشا بودن در ایجاد تغییرات از طریق اسکریپت های خود بدون شک باعث صرفه جویی در ساعات بی شماری در طول یک قطع یا هنگام عیب یابی می شود. و شما نسبت به تغییرات خود بسیار مطمئن‌تر خواهید بود، زیرا می‌توانید آن تغییر را در محیط آزمایشی به جای اینکه انگشتانتان را روی هم بگذارید و به‌روزرسانی را مستقیماً در برابر تولید اجرا کنید، آزمایش کنید. حتی در محیط های کوچک، بازده می تواند بسیار زیاد باشد.”

یا، همانطور که موریس نوشت، «خودکارسازی زیرساخت‌های شما کار می‌برد، به‌ویژه زمانی که یاد می‌گیرید چگونه آن را انجام دهید. اما انجام آن به شما کمک می کند تا تغییراتی ایجاد کنید، از جمله ساختن سیستم در وهله اول.»