داده ها باید یک شهروند درجه یک در فضای ابری باشند

بدون حاکمیت مناسب داده، قابلیت همکاری و کنترل دسترسی، شرکت ها هیچ امیدی به به حداکثر رساندن ارزش تجاری داده های خود ندارند.

“همه چیز به داده ها مربوط می شود!” فریاد نبرد معماران سیستم های سنتی بوده است، زیرا آنها در ساختن سیستم های پیچیده دست و پنجه نرم می کنند – به ویژه اینکه چگونه داده ها را به عنوان یک قابلیت اصلی تولید و پردازش می کنند.

همه چیز به داده ها مربوط می شود، از تجزیه و تحلیل رفتار مشتری گرفته تا مدل سازی پیش بینی. با این حال، اکوسیستم های ابر، از جمله فشار به ابرها، اغلب این دارایی را بدیهی می دانند. آیا آنها باید؟ چگونه داده ها بر سودمندی این سیستم ها تأثیر می گذارد؟

بیایید چند مشکل رایج و نحوه بهبود ارزش تجاری داده‌های خود را پوشش دهیم.

حاکمیت داده ناکافی

حاکمیت داده اغلب نادیده گرفته می شود و باید در فناوری اطلاعات سازمانی درک شود. لطفا حرف من را قبول نکنید؛ از کسی بپرسید که چه سیستم های حاکمیت داده در محل وجود دارد و برای تماشای ظاهرهای سردرگم بایستید.

پلتفرم‌های ابری زیرساخت‌ها و خدمات قوی ارائه می‌کنند، اما اغلب به مکانیسم‌های جامعی برای مدیریت داده، حریم خصوصی و امنیت نیاز دارند. راه حل به اندازه مشکل قابل درک است. سازمان‌ها باید مسئولیت اجرای چارچوب‌های حاکمیت داده‌ها، هم سیاست‌ها و هم سیستم‌ها را بر عهده بگیرند. همچنین، ارائه‌دهندگان ابر باید این قابلیت‌ها را اولویت‌بندی و ساده‌سازی کنند تا از حفاظت از داده‌ها، انطباق و مدیریت اخلاقی اطمینان حاصل کنند.

عدم قابلیت همکاری

داده‌ها اغلب به پلتفرم‌ها یا سرویس‌های ابری خاص مرتبط می‌شوند یا با هم جفت می‌شوند. این امر مهاجرت یا ادغام با راه حل ها را دشوار می کند. در واقع، این اساس اکثر مشکلات داده است: ایجاد سیلوهای داده که تجزیه آنها دشوار است.

داده‌ها باید مستقل از زیرساخت ابری زیربنایی قرار گیرند. این امکان حرکت و ادغام در پلتفرم های مختلف را فراهم می کند. من مطمئن نیستم که چرا این پیام شنیده نشده است. من چندین سال است که تکنیک‌ها و مکانیسم‌های انجام این کار را آموزش می‌دهم، قطعاً در اینجا. با این حال، این نقض‌شده‌ترین قانونی است که من می‌بینم، و با حرکت به سمت پلت‌فرم‌های مبتنی بر ابر، مشکلی بسیار بزرگ‌تر خواهد شد.

تنها راه حل مشکلات قابلیت همکاری داده ها طراحی راه حل در سیستم ها است. قابلیت همکاری معمولاً چیزی نیست که بتوان آن را با فناوری «پیچ و مهره‌ای» که چیزی جز پیچیده‌تر کردن کارها نیست، برطرف کرد.

دسترسی و کنترل داده ناکافی

یک عموزاده نزدیک مشکل قابلیت همکاری، دسترسی و کنترل داده ها در بسیاری از محیط های ابری در صورتی که به درستی طراحی نشده باشند محدود است و می تواند مانع از استفاده سازمان ها از داده های تجاری خود شود. در اینجا به نظر نمی رسد حد وسطی وجود داشته باشد. داده ها کاملاً در دسترس هستند یا اصلاً در دسترس نیستند. عمدتاً کنترل‌کننده خاموش می‌شود و داده‌های ارزشمند بدون اهرم می‌روند و سیستم‌ها بهینه نمی‌شوند.

فقط باید به ظهور سیستم‌های هوش مصنوعی مولد نگاه کنید تا بفهمید این محدودیت چگونه بر ارزش این سیستم‌ها تأثیر می‌گذارد. اگر داده ها در دسترس نباشد، موتورهای دانش نمی توانند به طور مناسب آموزش ببینند. شما هوش مصنوعی گنگ خواهید داشت.

این عدم کنترل به دلیل مدل‌های غیرشفاف مالکیت داده و کنترل پردازش و ذخیره‌سازی داده محدود است. راه حل این است که سازمان ها شفافیت و کنترل بیشتری بر روی داده های خود ایجاد کنند. این شامل تعریف امتیازات دسترسی، مدیریت رمزگذاری، و تصمیم گیری درباره نحوه و مکان ذخیره داده ها می شود. این تضمین می کند که صاحبان داده ها حق حاکمیت خود را حفظ می کنند و اطلاعات همچنان در دسترس است.

داده ها در سیستم های ابری که در حال حاضر ساخته می شوند شهروند درجه یک نیستند و باید هم باشند. ابزارهای حاکمیت داده ها، قابلیت همکاری و دسترسی به خوبی شناخته شده اند و فرآیندهای استفاده از آنها به خوبی درک شده است. بنا به دلایلی، شرکت ها نمی خواهند زحمت بکشند.

مطمئناً می‌توانید مشکلات داده‌های گذشته را به چالش بکشید و امیدوار باشید که هیچ‌کس متوجه نشود، اما واقعیت این است که شما فقط کسری از ارزشی را که می‌توانید از همان سیستم‌ها به دست آورید استخراج می‌کنید. از آنجایی که هوش مصنوعی برای اکثر شرکت‌ها مطرح می‌شود، ارزش داده‌ها دیگر فقط یک مفهوم نیست، واقعیتی است که نمی‌توانید از آن اجتناب کنید.