با Visual Studio Code شروع کنید

ابزار توسعه منبع باز مایکروسافت به‌عنوان یک ویرایشگر شروع می‌شود، اما می‌تواند به هر نوع IDE تبدیل شود – و برای اکثر زبان‌ها – در مک، لینوکس یا ویندوز گسترش یابد.

• تنظیم کد ویژوال استودیو
• اجرای کد VS در حالت قابل حمل
• افزونه‌های کد ویژوال استودیو
• کار با VS Code
• موارد بیشتر VS Code

اگر ابزاری وجود دارد که یک توسعه‌دهنده نرم‌افزار به آن نیاز دارد، آن یک ویرایشگر است. یک ویرایشگر می تواند به سادگی Notepad++ یا به اندازه Microsoft Visual Studio IDE کامل باشد. اما آیا اگر بتوانید بسته به پروژه به اندازه نیاز خود ویرایشگر را انتخاب کنید و نیازی به تغییر برنامه نداشته باشید، عالی نیست؟

در سال ۲۰۱۵، مایکروسافت پاسخ خود را به این سؤال ارائه کرد: کد ویژوال استودیو. در قلب، VS Code یک ویرایشگر متن است که بر اساس چارچوب الکترون چند پلتفرمی GitHub است. اما طراحی باز آن به آن اجازه می دهد تا به راحتی با کارهای توسعه در هر زبانی یا با هر نحو کد سازگار شود.

اگر تنها چیزی که نیاز دارید یک ویرایشگر متن با مجموعه‌ای از ویژگی‌های مدرن است، Visual Studio Code می‌تواند آن را همانطور که هست انجام دهد. با این حال، جایی که VS Code می درخشد، این است که چگونه کهکشان افزونه های آن می توانند آن را به محیطی برای هر تعداد زبان، چارچوب، نوع داده یا سرویس تبدیل کنند: نه فقط C#، Go، یا Python، بلکه Salesforce و AWS.< /p>

Visual Studio Code همچنین میزبان ابزارهایی است که برنامه نویسان معمولاً در یک محیط توسعه انتظار دارند – مواردی مانند یکپارچه سازی کنترل منبع (git و GitHub)، مدیریت پایگاه داده در یک پروژه، یا مدیریت سایر موارد ابزارهای خارجی مانند خطوط لوله CI/CD.

تنظیم کد ویژوال استودیو

اگرچه Visual Studio Code محصول مایکروسافت است، اما برای هر سه پلتفرم اصلی توسعه در دسترس است: Microsoft Windows، Linux، و macOS. اگر از صفحه دانلود VS Code بازدید کنید، پیوندهای دانلود بسته های نصب را برای هر پلتفرم مشاهده خواهید کرد.< /p>

کد VS در Microsoft Windows

متداول‌ترین راه برای تنظیم موارد در ویندوز مانند سایر برنامه‌های ویندوز است: نصب کننده را از سایت رسمی دانلود کرده و اجرا کنید. اگر نیازهای خاصی دارید، می‌توانید فرآیند راه‌اندازی را با استفاده از روش دیگری سفارشی کنید:

• اگر تنها کاربر در یک سیستم معین هستید، بسته “System Installer” VS Code را در سراسر سیستم نصب می‌کند، و بنابراین از مشکل تنظیم آن برای چندین نمایه کاربر جلوگیری می‌کند. .
• اگر VS Code را فقط برای یک کاربر خاص نصب می‌کنید، بسته “User Installer” را دانلود کرده و آن را اجرا کنید.
• اگر می خواهید VS Code را از طریق ابزار خط فرمان نصب و مدیریت کنید، می توانید از Winget (winget install vscode)، Chocolatey choco install استفاده کنید. vscode یا scoop install vscode را برای اجرای کارها انجام دهید.

شکل ۱. در اولین راه‌اندازی، VS Code اقدامات معمولی را به شما ارائه می‌دهد، از جمله پیوندهایی به منابع یادگیری.

کد VS در لینوکس

نصب نرم افزار در لینوکس معمولاً از طریق مدیر بسته توزیع لینوکس معین و مخازن آن انجام می شود. بسیاری از توزیع‌های لینوکس کد VS را به عنوان یک آیتم استاندارد ارائه می‌کنند. شما همچنین می توانید VS Code را به صورت دستی نصب کنید که می تواند به روش های مختلفی انجام شود:

• اگر می خواهید بسته های .deb یا .rpm را دانلود و نصب کنید (به ترتیب برای Debian/Ubuntu و Red Hat/Fedora/SUSE)، می توانید آنها را دریافت کنید. از صفحه دانلود VS Code.
• اگر از بسته‌های Snap استفاده می‌کنید، می‌توانید VS Code را از فروشگاه Snap بگیرید.
• اگر فقط می‌خواهید بایگانی .tar.gz را باز کرده و به صورت دستی تنظیم کنید، یا از یک اسکریپت CLI استفاده کنید، آن‌ها نیز از صفحه دانلود در دسترس هستند.

کد VS در macOS

VS Code بسته‌های .zip را برای سیلیکون‌های اصلی اپل، اینتل و معماری‌های جهانی به همراه نصب‌کننده‌های خط فرمان برای آن معماری‌ها ارائه می‌کند. همچنین می توان از مدیر بسته محبوب Homebrew استفاده کرد: brew install --cask visual-studio-code.

اجرای کد VS در حالت قابل حمل

یک راه مفید دیگر برای اجرای VS Code در حالت قابل حمل است. با حالت پرتابل، VS Code سیستمی را که روی آن نصب شده است تغییر نمی دهد و تمام داده های آن را در دایرکتوری خودش نگه می دارد. برای اجرای VS Code در حالت قابل حمل، از دانلودر .zip استفاده کنید. فایل .zip دانلود شده را می توان باز کرد و در هر دایرکتوری اجرا کرد.

در صورت نیاز به پاک کردن سیستم، حالت قابل حمل نیز مفید است. می‌توانید یک نمونه قابل حمل از VS Code را روی یک درایو غیر سیستمی نگه دارید و پس از بازنشانی درایو سیستم خود، می‌توانید بدون نیاز به نصب مجدد، به استفاده از آن ادامه دهید. نصب‌های موجود را نیز می‌توان به نصب‌های قابل حمل تبدیل کرد و بالعکس.

توجه داشته باشید که نسخه قابل حمل VS Code به‌روزرسانی خودکار نمی‌شود. شما باید یک نسخه جدیدتر را دانلود کنید و فایل های پیکربندی خود را در آن کپی کنید. همچنین، حالت قابل حمل قبل از استفاده به پیکربندی نیاز دارد. در غیر این صورت، سعی می‌کند به‌جای دایرکتوری خودش، داده‌های پیکربندی خود را در خود سیستم جستجو کند. بنابراین اگر کد VS قبلاً روی آن سیستم نصب شده است، به‌جای آن به‌عنوان پیش‌فرض به تنظیمات that VS Code خواهد رسید.

افزونه‌های کد ویژوال استودیو

توسعه‌پذیری و انعطاف‌پذیری VS Code از برنامه‌های افزودنی ناشی می‌شود—افزونه‌های شخص ثالث که کد VS را از درون به بیرون تغییر می‌دهند.

اولین کاری که باید با VS Code انجام دهید تجهیز آن به ویژگی‌هایی برای کار در زبان‌های برنامه‌نویسی مورد نظر شما است، از جمله پسوندهای پایتون، جاوا ، برو، زنگ. اما افزونه ها چیزی بیش از تبدیل VS Code به محیطی برای کار در یک زبان برنامه نویسی خاص انجام می دهند. آنها همچنین می‌توانند موضوع VS Code را تغییر دهند، مدیریت ابزارهای خارجی مانند CMake، استفاده از VS Code به عنوان رابط برای سرویس ها، یا حتی کار با انواع فایل هایی که متن قابل ویرایش نیستند – به عنوان مثال، نمایشگر SQLite.

برنامه‌های افزودنی نیز می‌توانند فعال یا غیرفعال شوند—نه فقط برای همه پروژه‌ها، بلکه بر اساس پروژه به پروژه. یک تاکتیک هوشمند این است که همه افزونه‌ها را به‌طور پیش‌فرض غیرفعال کنید، به جز آن‌هایی که احتمالاً در همه جا از آن‌ها استفاده می‌کنید (به عنوان مثال، پسوندهای git)، و سپس به‌طور انتخابی آن‌ها را برای یک پروژه مشخص فعال کنید. این کار باعث می‌شود کارها سریع اجرا شوند و برنامه‌های افزودنی با یکدیگر تداخل نداشته باشند.

شکل ۲. بازار افزونه های Visual Studio Code هزاران راه برای گسترش رفتار VS Code و تغییر ظاهر و ظاهر آن ارائه می دهد. بیشتر هر زبانی که به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد – به عنوان مثال، پایتون، که در اینجا نشان داده شده است – دارای پسوندی برای VS Code است.

کار با VS Code

وقتی برای اولین بار VS Code را فعال می‌کنید، این رابط با چند مؤلفه مشترک تقریباً در هر پیکربندی برای ویرایشگر مجهز می‌شود. آنها از طریق نمادهای نوار فعالیت در سمت چپ صفحه شما در دسترس هستند. برخی از برنامه‌های افزودنی نمادهای خود را به این قسمت اضافه می‌کنند، اما مواردی که در اینجا مورد بحث قرار می‌گیرند، پیش‌فرض هستند.

کاوشگر

هنگامی که یک دایرکتوری دیسک یا یک پروژه چند دایرکتوری را در VS Code باز می کنید، تمام فایل های موجود در قالب درختی نشان داده می شوند. اگر می خواهید چندین دایرکتوری را به عنوان یک پروژه واحد یا “فضای کاری” باز کنید، از File | استفاده کنید پوشه را به Workspace و Save Workspace As اضافه کنید تا فضای کاری را به عنوان یک فایل پروژه ذخیره کنید و بعداً می توانید دوباره باز کنید.

همچنین برای هر فایل انتخابی در اکسپلورر، دو صفحه قابل جمع شدن دیگر فهرست شده است:

• Outline نمای کلی از فایل فعلی را در صورت موجود بودن نشان می دهد. برنامه‌های افزودنی برای یک نوع فایل خاص یا زبان برنامه‌نویسی معمولاً نمای کلی ارائه می‌دهند.
• Timeline فهرستی از تمامی ویرایش‌های انجام‌شده در فایل فعلی را نشان می‌دهد، هم در ویرایشگر و هم از طریق هر سیستم کنترل بازبینی تنظیم‌شده در VS Code (معمولا git) . اگر چیزی را به صورت محلی ذخیره می‌کنید و فراموش می‌کنید که آن را در git بررسی کنید، اغلب می‌توانید خط زمانی را برای یافتن نسخه قبلی جستجو کنید.

شکل ۳. نمای Explorer (درخت سمت چپ) فایل‌ها را در فضای کاری شما نشان می‌دهد. انتخاب یک نقطه در جدول زمانی (در پایین سمت چپ) تفاوت‌های بین وضعیت فعلی فایل و تغییرات آن از آن زمان را نشان می‌دهد.

جستجو

ویژگی جستجو به شما امکان می دهد جستجوهای مبتنی بر متن را در فهرست یا پروژه باز فعلی انجام دهید. همچنین می‌توانید عملیات جایگزینی را در بین فایل‌ها انجام دهید، از عبارات معمولی در جستجوها استفاده کنید، و فایل‌ها را بر اساس درج یا حذف کنید روی الگوهای کروی. (اگر هنوز عبارات معمولی را نمی دانید، ارزش را دارد که حداقل اصول اولیه را یاد بگیرید.) همچنین می توانید با کلیک بر روی نماد در کادر “فایل ها برای گنجاندن”، جستجو را به فایل هایی که در حال حاضر باز هستند محدود کنید. .

اگر git را نصب کرده‌اید و یک مخزن برای پروژه خود پیکربندی کرده‌اید، VS Code یک رابط کاربری گرافیکی مفید برای اکثر اقدامات رایج در اختیار شما قرار می‌دهد: ایجاد commit، ایجاد یا تغییر شاخه‌ها، فشار دادن commit به یک سرور راه دور، و غیره کنترل منبع پیش فرض فقط زیر مجموعه کوچکی از توابع git را پوشش می دهد. برای اطلاعات بیشتر، می‌توانید افزونه‌ای مانند GitLens را نصب کنید.

شکل ۵. رابط کنترل منبع پیش‌فرض VS Code حداقل اما کاربردی است. در اینجا یک commit در حال انجام است که تغییرات فایل در قسمت هایلایت در سمت راست نشان داده شده است.

اجرا و اشکال زدایی

اگر برنامه‌های افزودنی را برای زبان خاصی نصب کرده‌اید، معمولاً به مکانیسم‌های کد VS برای اجرای کد و پیوست کردن اشکال‌زداها متصل می‌شوند. “Run and Debug” این دستورات را به همراه پیوندهایی برای سفارشی کردن نحوه اجرای یا اشکال زدایی کد شما در پروژه فعلی در خود جای می دهد.

شکل ۶. صفحه “Run and Debug” با توجه به پسوند زبانی که استفاده می شود پیکربندی می شود. در اینجا، با پایتون، می‌توانیم وضعیت برنامه را در هر نقطه بررسی کنیم، مانند زمانی که یک استثنا پرتاب می‌شود.

برنامه‌های افزودنی

همانطور که در بالا ذکر شد، اینجا جایی است که افزونه‌ها را برای VS Code اضافه و مدیریت می‌کنید. توجه داشته باشید که برنامه‌های افزودنی معمولاً به‌طور خودکار به‌روزرسانی می‌شوند، بنابراین اعلان‌هایی درباره به‌روزرسانی‌های معلق در این قسمت دریافت خواهید کرد.

همچنین توجه داشته باشید که برنامه‌های افزودنی می‌توانند توسط ناشرانشان منسوخ شوند—به عنوان مثال، اگر شخصی کار بر روی یک برنامه افزودنی معین را متوقف کند و شخص دیگری جایگزینی ایجاد کند.

جزئیات بیشتر VS Code

چند مؤلفه دیگر در Visual Studio Code وجود دارد که ارزش دانستن در مورد آنها را دارد.

پالت فرمان و جستجوی فایل

نوار در مرکز بالای پنجره VS Code یک تابع جستجوی جهانی برای خود VS Code است. روی آن کلیک کنید و شروع به تایپ کنید و می توانید هر فایلی را در پروژه خود جستجو کنید یا هر دستور یا تابعی را با نام پیدا کنید.

یک راه سریع‌تر برای کار با پالت فرمان، استفاده از صفحه‌کلید است. برای جستجوی فایل‌ها در پروژه، Ctrl-P را فشار دهید. Shift-Ctrl-P را برای جستجوی دستورها یا توابع فشار دهید.

شکل ۷. پالت فرمان.

پنجره ترمینال

Ctrl-~ (کلید بک تیک) را فشار دهید و صفحه ترمینال VS Code را باز می کنید. بیشتر اوقات از این برای دسترسی به پنجره ترمینال داخلی VS Code استفاده می کنید که به طور پیش فرض یک جلسه پوسته را در ریشه دایرکتوری پروژه شما باز می کند. همچنین می‌توان آن را طوری پیکربندی کرد که تقریباً هر چیز دیگری را که برای آن به رابط ترمینال نیاز دارید باز کند، مانند زیرسیستم ویندوز برای لینوکس، کنسول اشکال‌زدایی جاوا اسکریپت، و غیره.

پنجره ترمینال همچنین برگه هایی را برای خروجی از ابزارهایی که در VS Code اجرا می شوند، مانند لینترهای کد یا کنسول اشکال زدایی، ارائه می دهد. در نوار عنوان برای صفحه ترمینال کلیک راست کنید و خواهید دید که کدام برگه ها و همچنین گزینه های موقعیت یابی در دسترس هستند. برای مثال، کسانی که دارای مانیتورهای فوق عریض هستند، ممکن است بخواهند صفحه ترمینال را در امتداد لبه عمودی پنجره VS Code قرار دهند، نه در بالا یا پایین.

شکل ۸. ترمینال داخلی VS Code نه تنها جلسات پوسته معمولی (در اینجا نشان داده شده است) بلکه خروجی اطلاعاتی از ابزارهای داخل کد VS و مشکلات شناسایی شده در پروژه فعلی را نیز میزبانی می کند.

برگه ها و پنجره ها

وقتی فایل‌ها را در VS Code باز می‌کنید، در برگه‌های جداگانه ردیابی می‌شوند. می توانید آنها را آزادانه به اطراف بکشید تا آنها را سازماندهی مجدد کنید، یا آنها را به مناطق مختلف ویرایشگر بکشید تا آنها را در پنجره فرعی خود تقسیم کنید. یک مورد اخیر: می توانید روی یک برگه کلیک راست کرده و “انتقال/کپی به پنجره جدید” را انتخاب کنید تا برگه به ​​حداقل پنجره خودش تقسیم شود.

شکل ۹. اسناد را می‌توان در برگه‌ها مشاهده کرد یا در پنجره‌های جدا شده خود (مانند timer.py) تقسیم کرد. این پنجره‌ها را نیز می‌توان با کشیدن و رها کردن به پنجره اصلی ادغام کرد.