مین فریم ها مرده اند! زنده باد محاسبات ابری

نه خیلی سریع. Mainframes قدرت ماندگاری بیشتری نسبت به آنچه که اکثر آنها می دانند دارند. بیایید به واقعیت های فناوری مین فریم و افرادی که آن را اداره می کنند نگاه کنیم.

یکی از چیزهایی که اغلب من را با ظهور محاسبات ابری دیوانه کرده است، این فرض است که نابودی پردازنده مرکزی یک نتیجه قطعی است. من اغلب درباره این واقعیت نوشته‌ام که همه برنامه‌ها و مجموعه داده‌ها به ابر تعلق ندارند، به‌ویژه برنامه‌هایی که روی رایانه‌های بزرگ قرار دارند.

اگرچه اغلب به خاطر این عقیده در یک جلسه مورد خنده قرار گرفته ام، الگوهای پذیرش به من ثابت کرده است که درست است. این اغلب به عنوان یک پس‌پس‌بکس به خود محاسبات ابری در نظر گرفته می‌شود، اما این فقط عمل‌گرایی است.

حقیقت این است که ما برنامه‌ها و مجموعه‌های داده‌ای (بیشتر از آنچه فکر می‌کنید) پیدا می‌کنیم که برای انتقال به فضای ابری قابل اجرا نیستند. من این را نقطه اشباع می نامم، زمانی که ما تمام برنامه های کاربردی را به ابر منتقل می کنیم که جابه جایی آنها عملی است. من هنگام گفتن این حرف، برنامه های مین فریم را در ذهن داشتم و دلیل خوبی هم دارد.

این کار قابل انجام است

کسانی که از این ادعا عقب نشینی می کنند به سرعت به این نکته اشاره می کنند که برخی از ابزارها و فن آوری ها اجازه می دهند برنامه های اصلی قدیمی تر به یک ارائه دهنده ابر منتقل شوند. این محصولات جامد شبیه‌سازها و مبدل‌های کد را برای اجرای برنامه‌های مبتنی بر پردازنده مرکزی در ارائه‌دهندگان ابر عمومی راه‌اندازی می‌کنند.

بله، می توانید این مسیر را طی کنید. اما باید؟ پاسخ اغلب منفی است. هزینه اضافی، ریسک و واقعیت را در نظر بگیرید که این برنامه‌ها بسیار بیشتر از آنچه بسیاری پیش‌بینی می‌کردند، ارزش خواهند داشت.

یک نظرسنجی از شرکت مدرن سازی اپلیکیشن Advanced نشان داد که تحول دیجیتال معمولاً یک اولویت است. با این حال، این اغلب به معنای پایانی برای مین فریم نیست. در واقع، تنها ۶ درصد از پاسخ دهندگان معتقد بودند که فناوری های جایگزین به زودی جایگزین مین فریم خواهند شد.

بیش از نیمی از شرکت‌ها (۵۲%) قصد دارند وابستگی خود را به پردازنده‌های مرکزی حفظ یا افزایش دهند. علاوه بر این، نیمی از پاسخ دهندگان گفتند که مین فریم ها پلتفرم ترجیحی آنها برای برنامه های اصلی هستند (۵۶%).

همزیستی کلیدی است

من همیشه یک خط مشی یکپارچه سازی و همزیستی را بسته به نحوه استفاده شرکت از مین فریم به عنوان مسیری بهتر می دیدم. حتی با وجود علاقه شدید به هوش مصنوعی مولد که در آن مین‌فریم پلتفرم ترجیحی نخواهد بود (به همان گزارش مراجعه کنید)، مین‌فریم‌ها به سرور اصلی داده‌های آموزشی تبدیل می‌شوند. آنها گاهی اطلاعات تاریخی دارند که به ۵۰ سال قبل برمی گردد. این برای ساختن مدل‌های زبانی بزرگ، که باید از داده‌های قدیمی و جدید یاد بگیرند، بسیار ارزشمند است.

منظورم این نیست که ما باید یک پلتفرم اصلی را بر هر پلتفرم دیگری ترجیح دهیم. باید به طور منصفانه در نظر گرفته شود – همانطور که همه گزینه های پلت فرم باید باشند. گاهی اوقات ابر میزبان بهتری خواهد بود، گاهی اوقات محاسبات لبه، و در برخی موارد، پردازنده های مرکزی به ارائه ارزش ادامه می دهند. این پاسخ «بستگی دارد» همه را دیوانه می‌کند، اما معمولاً پاسخ صحیح به این مشکلات است.

این رویکرد یک اکوسیستم دیجیتالی از پلتفرم‌های مختلف ایجاد می‌کند که همگی بهترین پلتفرم‌ها برای موارد استفاده خاص هستند. بنابراین، ما همچنین نیاز به بهبود در مدیریت پیچیدگی و ناهمگونی داریم، که امروزه شرکت ها در آن برتری ندارند. شرکت‌ها به دلیل پیچیدگی عملیاتی بیش از حد و عدم نظارت finops، قادر به یافتن ارزش در استقرار ابر نیستند. چه از مین فریم استفاده کنید چه نه، باید آن مشکل را برطرف کنید.

من از پلتفرم‌های اصلی دفاع نمی‌کنم. آنها با مشکلاتی همراه هستند، از جمله مشکل بزرگی که توسعه دهندگان و اپراتورهای مین فریم در حال بازنشستگی هستند و کمبود استعدادهای پردازنده مرکزی وجود دارد. بسیاری از جوان‌ترهای حرفه‌ای فناوری اطلاعات به دلیل نداشتن «خنک بودن» جذب فضای مین‌فریم نمی‌شوند.

با این حال، کسانی که مین‌فریم‌ها و پلت‌فرم‌های مبتنی بر ابر را می‌دانند، تقاضای بالایی دارند و معمولاً ۲۰ تا ۳۰ درصد بیشتر از همتایان خود حقوق دریافت می‌کنند. حتی معماران ابری که می دانند چگونه با مین فریم ها تعامل داشته باشند، اغلب حق بیمه دریافت می کنند. آیا متوجه الگویی شده اید؟

من یک عمل گرا هستم. ما از پلتفرم هایی استفاده خواهیم کرد که می توانند بیشترین ارزش را به کسب و کار برگردانند. اگر بهینه ترین راه حل باشد، برایم مهم نیست. این باید هدف اصلی یک معمار باشد.