مشکل منبع باز

آزادی نرم افزار آزادی کاربر چرا باید انتخاب کنیم؟ صدور مجوز با واقعیت نرم افزار در ابر و هوش مصنوعی همگام نبوده است.

دوستان، ما یک مشکل منبع باز داریم. و، نه، این مشکلی نیست که برخی فکر می کنند. می شنوید که مردم علیه شرکت هایی که به دروغ کد خود را به عنوان منبع باز توصیف می کنند، انتقاد می کنند. گاهی اوقات آنها درست هستند. می‌شنوید که دیگران از هجوم سرمایه‌گذاری‌های سرمایه‌گذاری ناله می‌کنند  شرکت‌هایی که معنای متن باز را کمرنگ می‌کنند تا به سود شرکت‌ها کمک کنند. گاهی اوقات آنها درست هستند.

اما مشکل شرکت‌ها نیستند. حداقل، مشکل اصلی نیست. ما همیشه کسب‌وکارهایی داشته‌ایم که سعی کرده‌اند در جستجوی دستاوردهای تجاری، نام تجاری منبع باز را دنبال کنند. با این حال، تفاوت در چند سال گذشته این است که نرم افزار رایگان و متن باز راه خود را گم کرده و توسعه دهندگان (و کسب و کارها) را تنها یک گزینه باقی می گذارد: مجوزدهی به سبک آپاچی. اولین نوع مجوز منبع باز بود، به عنوان گاهی اوقات خاردار و مزخرف آن پیروان اصرار دارند، نه “متن باز”، بلکه مجوز نرم افزار رایگان کپی لفت مانند GPL. (ریچارد استالمن گفت: «ما می‌خواهیم مردم بدانند که ما طرفدار آزادی هستیم، بنابراین نمی‌پذیریم که به‌عنوان حامیان منبع باز برچسب نادرست بدانیم.)

اشاره کردن به شرکت‌ها به‌عنوان مشکل آسان است، اما مسئله واقعی این است که در عجله برای آماده‌سازی نرم‌افزار منبع باز برای پذیرش شرکت‌ها، ما تمام قدرت خود را برای محافظت از آزادی کاربر از دست دادیم.

نه، همه می گیرند

هیچ چیزی به نام “هوش مصنوعی منبع باز” وجود ندارد، هر چقدر که بخواهیم وانمود کنیم. حتی ابتکار منبع باز (OSI)، که منبع اصلی برای تعریف منبع باز است، هزینه کرده است. بیش از یک سال در حال بررسی چگونگی تعریف «منبع باز» در دنیایی از وزن‌ها، اعداد ممیز شناور، داده‌های آموزشی و موارد دیگر است. استفانو مافولی، مدیر اجرایی OSI، پیشنهاد کرده است: “متن باز به نوعی تکامل روش توزیع و اجرای نرم افزار را از دست داده است”، که او در تلاش است حداقل با توجه به این موضوع تا اکتبر ۲۰۲۴ آن را حل کند. به هوش مصنوعی.

جای تعجب نیست که سردرگمی در دنیای هوش مصنوعی شایع است.

متا، به عنوان مثال، مدل زبان بزرگ Llama خود (LLM) “منبع باز” است. به نظر می رسد که این به وضوح به تعاریف استاندارد منبع باز پایبند نیست زیرا اگرچه “به صورت رایگان برای تحقیقات و استفاده تجاری در دسترس است”، اما با احتیاط هایی همراه است. شما نمی توانید از آن برای بهبود سایر LLM ها استفاده کنید و اگر روزانه بیش از ۷۰۰ میلیون کاربر فعال دارید، نمی توانید از آن استفاده کنید. با این حال، طبق تعریف OSI، منبع باز نمی‌تواند کسی را از استفاده از برنامه در یک مکان خاص محدود کند. زمینه تلاش.”

معاون تحقیقات هوش مصنوعی متا Joelle Pineau می‌گوید مجوزهای منبع باز کنونی واقعاً با دنیایی که داده‌های آموزشی در آن نقش بزرگی ایفا می‌کند و کاربران را در برابر مسئولیت‌های مهم باز می‌کند، مناسب نیست. مافولی موافق است و خاطرنشان می‌کند: «ما قطعاً باید مجوزها را به گونه‌ای بازنگری کنیم که محدودیت‌های واقعی حق چاپ و مجوزها در مدل‌های هوش مصنوعی را برطرف کند و در عین حال بسیاری از اصول جامعه منبع باز را حفظ کند.» هوش مصنوعی این موضوع را به وضوح آشکار کرده است، اما در فضای ابری نیز همین امر صادق است. «متن باز» با تغییر تعاریف توزیع نرم افزار و آنچه که یک توسعه دهنده پایین دستی برای استفاده واقعی از نرم افزار به آن نیاز دارد، همگام نبوده است.

ما حق توسعه دهندگان پایین دستی را برای انجام هر کاری که می خواهند با کد نسبت به حقوق توسعه دهندگان بالادستی برای اصرار بر رایگان ماندن نرم افزارشان قائل هستیم. قبلاً نوشته‌ام که این نوع جزئیات مجوز احمقانه است، اما اکنون کمتر مطمئن هستم.

اکنون هر دو طرف

من سال‌ها در مورد موضوع به این سو و آن سو رفته‌ام. در سال ۲۰۰۵ من از GPL دفاع کردم ، اصرار دارد که هیچ مجوز منبع باز دیگری بیشتر از GPL برای قابل دوام کردن منبع باز تجاری انجام نداده است. تا سال ۲۰۰۹ من در قطار مجوز نرم افزار آپاچی. در سال ۲۰۱۴، به دلیل بی‌تفاوتی آشکار توسعه‌دهندگان به مجوزهایی که در GitHub استفاده می‌کردند، جیمز گاورنر، تحلیل‌گر RedMonk را در اعلام می‌گذاشتم و اعلام می‌کردم، «ما در دنیایی پسا منبع باز زندگی می‌کنیم. من مطمئن هستم که در هر موضعی که گرفته ام، هم درست و هم اشتباه بوده ام، زیرا هیچ یک از این مسائل ساده نیستند، همانطور که عرض کردم.

در طول سال‌ها، من به سمت مجوزهای سهل‌آمیز به سبک آپاچی گرایش پیدا کرده‌ام و ادعا می‌کنم که برای توسعه جامعه بهتر است. اما آیا این حقیقت دارد؟ به سختی می توان علیه جامعه گسترده ای که لینوکس را توسعه می دهد، استدلال کرد، که توسط GPL اداره می شود. از آنجایی که آزادی در نرم افزار گنجانده شده است، شکستن آن جامعه با انشعاب پروژه دشوارتر است (هر چند غیرممکن نیست). برای من، این امر بسیار مهم است، و این یکی از دلایلی است که به اهمیت آزادی نرم‌افزار (GPL، کپی‌لفت) و نه صرفاً آزادی توسعه‌دهنده/کاربر (Apache) توجه می‌کنم.

اگر هیچ چیز دیگری، به اندازه نزاع های داخلی در بحث های اولیه بین نرم افزار آزاد و منبع باز (GPL در مقابل آپاچی) خسته کننده بود، آن تنش به طور کلی برای نرم افزار خوب بود. این به نگهبانان پروژه امکان انتخابی را داد که واقعاً امروز ندارند، زیرا گزینه‌های کپی‌لفت با آمدن ابر ناپدید شدند و هرگز بازیابی نشدند. حتی شرکت‌ها، آن‌گونه که برخی معتقدند، آن «سرورهای شرور»، تمایل داشتند از مجوزهای رایگان و منبع باز در دنیای پیش از ابر استفاده کنند، زیرا آنها مفید بودند. امروزه شرکت‌ها مجوزهای جدیدی را ابداع می‌کنند، زیرا بنیاد نرم‌افزار آزاد و OSI در گذشته زندگی می‌کنند در حالی که نرم‌افزار در آینده شارژ می‌شود. توسعه دهندگان فردی و شرکتی در این مسیر انتخاب خود را از دست دادند.

این بدان معنا نیست که باید برای استارت‌آپ‌های میلیارد دلاری ضعیف یا شرکت‌هایی که می‌خواهند از نرم‌افزاری که منتشر می‌کنند درآمد کسب کنند، ترحم کنید. و قطعاً به این معنی نیست که باید برای شرکت‌های ابری تریلیون دلاری که مدل‌های تجاری آنها به عرضه ثابت نرم‌افزاری که توسط دیگران ایجاد می‌شود، اشک بریزید.

شرکت ها را فراموش کنید. به توسعه دهنده ای فکر کنید که می خواهد نرم افزار خود را رایگان نگه دارد. چیزی به نام کپی‌لفت در ابر و AI-land وجود ندارد، اما باید وجود داشته باشد. امروزه توسعه‌دهندگان اساساً یک انتخاب در زمینه صدور مجوز نرم‌افزار متن‌باز خود دارند (مجوز، مجوز بگیر، کدم را بگیر و اجرا کن)، و این برای منافع بلندمدت ما خوب نیست. منبع باز اهمیت دارد. نرم افزار رایگان هم همینطور. باید آن را برگردانیم.