JDK 22: نسخه متوسط ​​جاوا، به نوعی

کیت توسعه جاوا ۲۲ دارای میانگین تعداد ویژگی های جدید است، اما از جهات دیگر بهتر از میانگین است. بیا یک نگاهی بیندازیم.

با نظم ساعت اتمی، آخرین نسخه جاوا، JDK 22، هفته گذشته منتشر شد. اگرچه این نسخه پشتیبانی بلندمدت (LTS) نیست، اما هیچ چیزی مانع از استفاده شما از آن در تولید نمی‌شود و دارای ویژگی‌های جدید جالبی است.

بیایید به داخل شیرجه بزنیم و ببینیم این چه چیزی برای ما به ارمغان می آورد.

ویژگی‌های جدید برای پلتفرم جاوا از طریق پیشنهادهای بهبود JDK (JEP) تعریف شده‌اند، و JDK 22 شامل ۱۲ مورد از این موارد است. به طور تصادفی، در ۱۳ نسخه اخیر جاوا، از زمان تغییر به آهنگ شش ماهه، میانگین تعداد JEP (به نزدیکترین عدد صحیح) نیز ۱۲ است. بنابراین، می توانید این را به عنوان یک نسخه متوسط ​​توصیف کنید!

با تفکیک بیشتر، ما چهار ویژگی نهایی و هشت ویژگی پیش‌نمایش یا ماژول‌های انکوباتور داریم.

تغییر زبان جاوا

JEP 447: بیانیه‌های قبل از super( ) [پیش نمایش]. جاوا به عنوان یک زبان شی گرا، توانایی گسترش کلاس (غیر نهایی) دیگر و ارث بردن حالت و رفتار (در صورت مجاز) را فراهم می کند. برای اینکه این کار قابل اطمینان باشد، سازنده کلاس ها باید از بالا به پایین فراخوانی شوند تا از تداخل سازنده های زیر کلاس با سوپرکلاس ها جلوگیری شود. هنگامی که یک توسعه دهنده تصمیم می گیرد یک فراخوانی صریح با سازنده سوپرکلاس برقرار کند، این باید اولین عبارت باشد.

این برخی محدودیت‌ها را تحمیل می‌کند که می‌تواند منجر به کد پیچیده‌تر از حد مطلوب شود. بارزترین آنها ناتوانی در انجام آزمایش بر روی پارامترهای سازنده قبل از فراخوانی سازنده سوپرکلاس است. اگر یک آزمایش منجر به ایجاد یک استثنا شود، فراخوانی سازنده superclass از نظر فنی به یک سربار غیر ضروری تبدیل می‌شود.

JEP 447 راه کنترل شده ای را برای اجازه دادن به دستورات قبل از فراخوانی به super() معرفی می کند. هر ارجاعی به ارجاعات this یا super باعث ایجاد خطا می شود زیرا شیء مورد ارجاع به طور کامل مقدار دهی اولیه نشده بود. چندین محدودیت دیگر به تفصیل در این JEP شرح داده شده است.

JEP 456: الگوها و متغیرهای بدون نام. قوی> که به عنوان یک ویژگی پیش نمایش در JDK 21 معرفی شده است، اکنون بدون هیچ تغییری نهایی شده است.

این ویژگی به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا از یک زیرخط _ برای نشان دادن متغیری استفاده کنند که استفاده نمی شود. به جای نامگذاری متغیرهایی که کد ما را به هم می ریزند و دیدن آنچه در جریان است را سخت تر می کنند، می توانیم نحو درستی را برای یک ساختار حفظ کنیم و به خوانایی کمک کنیم.

یک مثال ساده یک حلقه سبک foreach است که روی یک مجموعه تکرار می شود اما از مقدار بازیابی شده استفاده نمی کند:

  for (String name : userList)
      userCount++;

این را می توان به صورت زیر ساده کرد:

  for (String _ : userList)
      userCount++;

این یک مثال نسبتاً بی‌اهمیت است، اما وقتی روی الگوها اعمال شود، ارزش آن واضح‌تر می‌شود. با استفاده از الگوهای ضبط ترکیب شده، که نوعی الگوی ساختارشکنی هستند، ممکن است چیزی شبیه به این داشته باشیم:

  public void printTopLeftX(Rectangle r) {
       if (r instanceof ColourRectangle(ColourPoint(
             Point(double x, double y), Colour c),
             ColourPoint bottomRight))
       System.out.println(x);
       }

از آنجایی که همه ما از مقدار x استفاده می کنیم، همه متغیرهای دیگر (از جمله تعریف نوع آنها) اضافی هستند و کد را بسیار متراکم می کنند. با استفاده از الگوهای بدون نام، می‌توانیم آن را به صورت زیر بنویسیم:

  public void printTopLeftX(Rectangle r) {
       if (r instanceof ColourRectangle(ColourPoint(Point(var x, _), _), _) )
  System.out.println(x);
  }

اینها همچنین می توانند در تطبیق الگو برای عبارات سوئیچ و لامبدا استفاده شوند.

JEP 459: الگوهای رشته (پیش نمایش).< /strong> که به عنوان یک ویژگی پیش‌نمایش در JDK 21 معرفی شده است، این ویژگی همچنان در پیش‌نمایش است و هیچ تغییری قابل مشاهده توسط توسعه‌دهندگان نیست.

  String name = "Simon";
       String info = STR." My name is \{name}";

  String s = STR." We are here \{
            // Method call
       DateTimeFormatter
                 .ofPattern("B")
                 .format(LocalTime.now())
       } learning Java";

  public class Hello {
       public static void main(String[] args) {
            System.out.println(“Hello, World!”);
       }
  }

  void main(){
       System.out.printIn("Hello, World!");
  }