۳ افسانه رایج در مورد پایداری و رایانش ابری

از آنجایی که پایداری به یک موضوع اصلی برای شرکت‌ها تبدیل می‌شود، تصورات نادرست سرسختانه در مورد مصرف انرژی استقرارهای مبتنی بر ابر باید از بین برود.

پایداری یک هدف واقعی برای بسیاری از شرکت‌ها است که ناشی از تمایل آنها به مباشر خوب سیاره است. شرکت‌های دیگر می‌خواهند برای جذب مشتریان و سرمایه‌گذاری بیشتر، به رتبه‌بندی خاصی دست یابند. صرف‌نظر از دلایل، شرکت‌ها اکنون برای کاهش هزینه‌ها و ارائه امتیازات ESG خوب (زیست‌محیطی، اجتماعی، حاکمیتی) به رایانش ابری نگاه می‌کنند. بسیاری از محاسبات ابری را به عنوان فناوری به تصمیم گیرندگان معرفی می کنند که به شرکت کمک می کند به اهداف پایداری دست یابد زیرا محاسبات ابری سبز است.

این عبارت را به صورت اسمی نگیرید. بسیاری از فرضیات در مورد پایداری و محاسبات ابری اشتباه هستند. بیایید برخی از این افسانه‌های سبز را از بین ببریم و به واقعیت‌های رایانش ابری به‌عنوان فناوری‌ای که می‌تواند پایداری را افزایش دهد نگاه کنیم.

افسانه شماره ۱: محاسبات ابری ذاتا سبز است. اگرچه رایانش ابری می تواند مصرف انرژی و انتشار کربن را کاهش دهد، اما به طور خودکار سبز نیست. رایانش ابری همچنان برای تامین انرژی مراکز داده و حفظ زیرساخت ها به انرژی نیاز دارد و همه ارائه دهندگان ابر از انرژی های تجدیدپذیر یا اجرای شیوه های کارآمد انرژی استفاده نمی کنند.

برای سنجش پایداری یک سیستم، باید فراتر از کلمه ابر نگاه کنید. به عنوان مثال، اگر اجرای محاسبات ابری خاصی را بررسی کنید، ممکن است متوجه شوید که سیستم‌های درون محل نسبت به بسیاری از پیاده‌سازی‌های ابر عمومی، کربن خنثی‌تر هستند، بسته به اینکه این سیستم‌ها چه قدرتی دارند. برخی از استقرارهای ابری از نیروی زغال‌سنگ استفاده می‌کنند و برخی از سیستم‌های سنتی در مرکز داده‌های سازمانی از انرژی‌های تجدیدپذیر استفاده می‌کنند.

افسانه شماره ۲: پایداری بر اساس قدرت مصرف شده توسط پلتفرم ها و زیرساخت های ارائه دهندگان است. این افسانه به توسعه دهندگان، طراحان سیستم، معماران ابر و حتی مهندسان زیرساخت اجازه می دهد تا از مبارزه برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای جدا شوند. این یک مشکل است.

کارایی برنامه‌ها و سیستم‌هایی که روی پلتفرم‌های ابری اجرا می‌شوند، مصرف انرژی را تعیین می‌کنند. فرض کنید شما دو برنامه دارید، یکی برای بهره وری انرژی طراحی شده است و دیگری نه. برنامه طراحی‌شده برای بهره‌وری انرژی ممکن است یک چهارم برنامه‌ای که آزمایش راندمان را انجام نداده انرژی مصرف کند.

خبر خوب؟ اکنون بسیاری از فرآیندهای devops و زنجیره‌های ابزار شامل بررسی‌های بهره‌وری انرژی (که اغلب با بررسی‌های بهره‌وری هزینه مطابقت دارند) به عنوان بخشی از برنامه‌های finops سازمانی هستند.

افسانه شماره ۳: این وظیفه ارائه دهنده ابر است که یک پلت فرم و زیرساخت بدون کربن را فراهم کند. مانند امنیت، پایداری نیز یک مدل مسئولیت مشترک است. ارائه‌دهنده ابر مطمئناً نقشی در این ایفا می‌کند که نمی‌توانید نحوه مصرف یا مدیریت انرژی آنها را کنترل کنید. شما باید به تصمیمات آنها اعتماد کنید. با این حال، این وظیفه شرکت است که اعتبار هر یک از ارائه‌دهندگان ابری را که استفاده می‌کنند تأیید و تأیید کند، و همچنین کار خود را انجام دهد تا اطمینان حاصل کند که سیستم‌های آن‌ها از نظر مصرف انرژی نزدیک به ۱۰۰% هستند. .

من از اینکه چقدر متخصصان رایانش ابری مسئولیت پایداری را به عهده ارائه دهندگان ابر می‌کنند متعجبم. فقط اینطوری کار نمی کند. فرض کنید یک ارائه‌دهنده ابری را انتخاب می‌کنید که کار بسیار خوبی را با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر انجام می‌دهد. استفاده ناکارآمد شرکت شما از منابع ابری و تامین بیش از حد آن منابع می تواند به راحتی با هرگونه دستاوردهای پایداری مقابله کند.

با گذشت زمان بهتر خواهیم شد. با این حال، خطرناک‌ترین چالش‌ها برای ابر و پایداری، سوء تفاهم‌های رایج است که به واقعیت‌های فرضی تبدیل می‌شوند.