آیا هوش مصنوعی مبتنی بر ابر در حال تبدیل به انحصار است؟

گزارشی از FTC نگران‌کننده درباره مشارکت‌های هوش مصنوعی میان شرکت‌های بزرگ فناوری مطرح می‌کند. با این حال، اکوسیستم پرجنب‌وجوش استارتاپ‌ها نشان می‌دهد که رقابت همچنان مستحکم است.

اکوسیستم نوآوری

چشم‌انداز هوش مصنوعی و رایانش ابری به سرعت در حال تحول است. گزارش اخیر کمیسیون تجارت فدرال (FTC) نگرانی‌هایی دربارهٔ رفتارهای انحصاری برجسته می‌کند و در صنعت فناوری تأثیر ایجاد کرده است. این گزارش که مشارکت‌های بین ارائه‌دهندگان بزرگ خدمات ابری و توسعه‌دهندگان مدل هوش مصنوعی مولد مانند OpenAI و Anthropic را بررسی می‌کند، سؤالات معتبری را مطرح می‌کند. با این حال، بیایید یک قدم پس بگذاریم و بررسی کنیم آیا این همکاری‌ها رقابت را خفه می‌کنند یا مقاومت و قابلیت سازگاری ذاتی بخش هوش مصنوعی را نشان می‌دهند.

گزارش FTC بر یک نگرانی رو به رشد و معتبر دربارهٔ این که چگونه این مشارکت‌ها می‌توانند دسترسی به بازار را برای توسعه‌دهندگان کوچک و مستقل هوش مصنوعی محدود کنند، تأکید می‌کند. مایکروسافت، آمازون، آلفابت و سایر بازیگران بزرگ پیوندهای مالی عمیقی با استارت‑آپ‌های هوش مصنوعی ایجاد کرده‌اند. این امر به آن‌ها اجازه می‌دهد کنترل قابل‌توجهی بر منابع و دینامیک بازار به دست آورند. یکی از مثال‌ها سرمایه‌گذاری سنگین مایکروسافت به میزان ۱۳٫۷۵ میلیارد دلار در هوش مصنوعی، از جمله OpenAI است. به طور مشابه، تعهد یک میلیارد دلاری به Anthropic (شرکت ایمنی و پژوهش هوش مصنوعی) آمازون را در موقعیتی برتر به‌عنوان ارائه‌دهندهٔ اصلی ابر برای Anthropic قرار می‌دهد و بر تسلط آمازون در این بخش تأکید می‌کند.

امروزه تعداد بسیار کمی از سیستم‌های هوش مصنوعی وجود دارد که بدون مشارکت مایکروسافت، گوگل یا خدمات ابری AWS ساخته شده‌اند. فقط کافی است به ارقام رشد انفجاری درآمد آن‌ها نگاه کنید تا این را درک کنید. در نگاه اول، این اقدامات می‌توانند ترس از انحصار را برانگیزند. FTC نشان داد که این مشارکت‌ها به ابرهای بزرگ امکان می‌دهند concessions‌های قابل‌توجهی از توسعه‌دهندگان استخراج کنند. این ممکن است کاربران را به اکوسیستم‌هایی که به بازیکنان بزرگ ترجیح می‌دهند قفل کند و شرکت‌های کوچک و نوآور را که می‌توانند پیشرفت‌های هوش مصنوعی را رهبری کنند، کناره‌گیری کند.

بر اساس کار من با شرکت‌های کوچکتر هوش مصنوعی، آن‌ها کمتر نگران کمبود نقدینگی یا تغییرات بازار هستند. بزرگ‌ترین ترس‌های آن‌ها این است که بازیگران برجسته‌تر، آنچه آن‌ها ساخته‌اند را کپی کنند یا، به‌طور محتمل‌تر، آن‌ها را به دیوانه‌سالی حقوقی کشانده و به ورشکستگی برسانند. این چیزی نیست که در ارائه‌های تجاری آن‌ها یاد گرفته‌ام، که اکنون حدود سه بار در هفته می‌بینم، بلکه در پس‌زمینهٔ نوشیدنی‌ها می‌آموزم. نکته جانبی: الکل یک سرم حقیقت‌گویی شگفت‌انگیز برای مدیران فناوری است.

آینده‌ای شکوفا در هوش مصنوعی

به جای این‌که بپرسیم «آیا هوش مصنوعی به‌یک انحصار تبدیل خواهد شد؟»، باید بپرسیم «چگونه می‌توانیم رقابت سالم را در یک حوزه شکوفا تضمین کنیم؟» چند بازیکن کلیدی چشم‌انداز را در اختیار دارند، اما تنش رقابتی همواره فناوری را به جلو رانده است. ما می‌توانیم با پذیرش تنوع در توسعهٔ هوش مصنوعی، بازاری پویا‌تر را تحریک کنیم. این رویکرد بازیکنان ضعیف‌تر را حذف خواهد کرد. در پنج سال آینده ممکن است اشتباه کنم، اما بر پایه الگوهای گذشته می‌بینم که این مسیر پیش می‌رود.

بیایید به ماهیت پیشرفت فناوری نیز نگاهی بیندازیم. رشد رایانش ابری و هوش مصنوعی به‌صورت نمایی بوده و ادامه خواهد یافت، حتی زمانی که سیستم‌های هوش مصنوعی مبتنی بر ابر هزینهٔ بسیار بالاتری نسبت به سرورهای خصوصی داشته باشند. دسترسی به خدمات ابری به استارتاپ‌ها امکان می‌دهد تا بدون سرمایه‌گذاری اولیهٔ بزرگ، از منابع محاسباتی قدرتمند بهره‌برداری کنند. این دموکراتیک‌سازی فناوری به این معناست که یک شرکت کوچک در گاراژ با ایده و اجرا صحیح می‌تواند با نهادهای بسیار بزرگ رقابت کند.

علاوه بر این، ورودهای جدید به بخش هوش مصنوعی می‌توانند از داده‌ها و دانش ایجاد شده توسط این مشارکت‌ها برای بهبود پیشنهادهای خود استفاده کنند. این تصور که تعداد محدودی از شرکت‌ها می‌توانند این حوزهٔ به‌سرعت تحول‌پذیر را به‌یک انحصار تبدیل کنند، در بهترین حالت ساده‌انگارانه است. تکامل هوش مصنوعی گواهی بر روح نوآوری است که حتی در حضور غول‌های شرکتی نیز شکوفا می‌شود.

به‌نگری محتاطانه

من همیشه به‌نوعی انتقادات را در شبکه‌های اجتماعی می‌پذیرم. «لینتیکام در حال محافظت از دوستان ارائه‌دهندگان سرور ابری خود است!» یا «چه کسی به تو پول می‌دهد، دیو؟» اگر مطالب من را اینجا بخوانید یا کانال‌های یوتیوب من را تماشا کنید، می‌فهمید که هیچ‌چیزی از حقیقت دورتر نیست. در نظر گرفتن احتمال حضور افراد بد نیرومند ضروری است، اما اتخاذ اقدامات رادیکال علیه شرکت‌هایی که بر هوش مصنوعی حکومت می‌کنند، پیش‌دستی است که می‌تواند به پیامدهای ناخواسته منجر شود.

ما باید از دیدی دقیق‌تر به این مسأله نگاه کنیم. مشارکت‌های بین ارائه‌دهندگان پیشرو و توسعه‌دهندگان هوش مصنوعی فرصتی برای رشد و نوآوری فراهم می‌کند، به‌شرطی که به‌طور مؤثر مدیریت شوند. حتی اگر این مشارکت‌ها خطراتی برای رقابت به‌وجود آورند، آیا دولت باید مداخله کند؟ من مطمئن نیستم که این کار به‌جز در شرایط اضطراری شدید، مانند تجزیه Ma Bell در دههٔ ۱۹۸۰، مفید باشد.

در عصری که فناوری‌ها به‌طور پیشرفته‌تری تکامل می‌یابند، حفظ محیطی که رقابت را تقویت می‌کند، حیاتی است. اما ما همچنین باید از منابع و تخصص شرکت‌های بزرگ بهره‌برداری کنیم. برخی ممکن است آینده‌ای را پیش‌بینی کنند که توسط چند غول فناوری تسلط داشته باشد، اما چشم‌انداز هوش مصنوعی آن‌قدر پویا و گسترده است که نمی‌توان آن را به‌تنها به‌دست چند شرکت محدود کرد. روزی ممکن است از نوشتن این مقاله پشیمان شوم، اما در حال حاضر این داستان من است و به آن پایبندم.