TypeScript 5.2 مدیریت منابع صریح را به ارمغان می آورد

به‌روزرسانی جدید جاوا اسکریپت مایکروسافت که به شدت تایپ شده است همچنین از متادیتای دکوراتور برای مصرف فراداده در کلاس‌ها پشتیبانی می‌کند.

TypeScript 5.2 اکنون در نسخه تولیدی موجود است. به‌روزرسانی جدید جاوا اسکریپت قوی مایکروسافت از ویژگی مدیریت منابع صریح برنامه‌ریزی‌شده برای استاندارد ECMAScript جاوا اسکریپت پشتیبانی می‌کند.

TypeScript 5.2 در ۲۴ اوت، طبق بولتن مایکروسافت وارد شد . این به دنبال یک نامزد انتشار در ۹ اوت و یک مرحله بتا است که از ۳۰ ژوئن آغاز شد.

مدیریت صریح منابع در نظر گرفته شده برای پرداختن به یک الگوی رایج در توسعه نرم افزار در رابطه با طول عمر و مدیریت منابعی مانند I/O و حافظه. ایده کلیدی این است که از دفع منابع یا کار پاکسازی به عنوان یک ایده درجه یک در جاوا اسکریپت پشتیبانی شود. این کار با افزودن یک نماد داخلی جدید به نام Symbol.dispose شروع می شود. برای راحتی، TypeScript یک نوع جهانی جدید به نام یکبار مصرف تعریف می کند.

از زمان نامزدی انتشار (RC)، مایکروسافت سه افزودن به TypeScript 5.2 را ثبت کرد: روش های کپی آرایه، امکان استفاده از نمادها به عنوان کلیدهای WeakMap و WeakSet و نکات پارامتر inlay قابل کلیک، که تعاریف پارامتر را در یک نگاه ارائه می دهد. این نسخه همچنین یک “کوچک” را نیز مستند می کند. شکستن تغییر در اطراف همیشه کلمه کلیدی فضای نام را در فایل های اعلامیه منتشر می کند.

با RC، مایکروسافت بررسی‌های بهینه‌سازی شده را برای سازگاری نوع مستمر و توانایی ارجاع به مسیرهای فایل‌های پیاده‌سازی TypeScript در واردات فقط نوع اضافه کرده بود.

نامزد انتشار TypeScript 5.2 را می‌توان از طریق NuGet یا از طریق NPM مشاهده کرد:

npm install -D typescript

قابلیت‌های جدید قبلاً ذکر شده در TypeScript 5.2:

• فراداده Decorator، همچنین یک ویژگی ECMAScript آینده، برای آسان کردن دکوراتورها برای ایجاد و مصرف ابرداده در هر کلاسی که در آن یا در آن استفاده می شود.
• محدودیت همه یا هیچ در استفاده از برچسب‌های تاپلی برداشته شده است. این زبان اکنون می‌تواند برچسب‌ها را هنگام پخش به یک تاپلی بدون برچسب حفظ کند.
• تکمیل اعضای شیء زمانی ارائه می شود که کاما وجود نداشته باشد. قبلاً، اگر کاما فراموش می شد و تکمیل خودکار درخواست می شد، TypeScript به طور گیج کننده ای نتایج تکمیل نامرتبط را ارائه می داد.
• استفاده آسان‌تر از روش برای اتحاد آرایه‌ها به این معنی است که روش‌هایی مانند filter، find، some، هر، و reduce را می‌توان در اتحادیه‌های آرایه‌ها در مواردی که قبلاً کار نمی‌کردند فراخوانی کرد.
• یک refactoring اضافه شده است تا محتویات یک متغیر را در همه سایت‌های استفاده قرار دهد. استفاده از “متغیر درون خطی” تغییر فاکتور، متغیر را حذف می کند و تمام موارد استفاده متغیر را با مقداردهی اولیه آن جایگزین می کند.