آیا رایانش ابری از رکود اقتصادی مصون است؟

فناوری اطلاعات در حال حاضر به‌عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از کسب‌وکار دیده می‌شود تا مرکز هزینه‌ای که برای اخراج‌ها آماده است. فناوری، مردم و فرهنگ ارزش محافظت در طول انقباضات اقتصادی را دارند.

A قطعه اخیر در Silicon Angle اثر پل جیلین با صدای بلند آنچه را که من از نزدیک می بینم گفت: به نظر می رسد هزینه های ابری از کاهش بودجه در طول انقباضات در اقتصاد مصون هستند. «در میان ترس‌های فزاینده از رکود اقتصادی، شرکت‌ها عمدتاً با هزینه‌های کلی فناوری اطلاعات و حتی افزایش سرمایه‌گذاری در تحول دیجیتال ادامه می‌دهند–< /span>مناطق مرتبط مانند مهاجرت ابری و نرم افزار به عنوان یک سرویس.”

بعضی از ما آنقدر در اطراف بوده‌ایم که ترس‌های همراه با رکود اقتصادی در ۳۰ سال گذشته را به یاد بیاوریم. بیشتر این ترس‌ها منجر به کاهش کلی بودجه شد که احتمالاً IT عمیق‌ترین کاهش‌ها را دریافت می‌کند. از لحاظ تاریخی، بودجه‌های فناوری اطلاعات با چرخه‌های تجاری همگام می‌شوند، زیرا استفاده اصلی از سیستم‌های فناوری اطلاعات پردازش تراکنش‌ها بوده است. با کاهش حجم تجارت، فناوری نیز کاهش یافت.

این روزها به چند دلیل متفاوت است.

اول و مهم‌تر از همه، اکنون بسیاری از کسب‌وکارها هزینه‌های فناوری اطلاعات را مستقیماً در ارزش ایجاد شده در شرکت منعکس می‌کنند. سیستم های فناوری اطلاعات دیگر فقط برای استفاده های تاکتیکی مانند پردازش تراکنش ها نیستند. در عوض، سیستم های ابری در حال تبدیل شدن به خود کسب و کار هستند. کسب‌وکارهایی که بازارهایشان را مختل می‌کنند، این کار را با نوآوری‌های منحصربه‌فرد خود انجام می‌دهند. آنها فقط می توانند این نوآوری ها را با توسعه سیستم های فناوری اطلاعات اصلی با استفاده از فرآیندهای تبدیل دیجیتال و محاسبات ابری ایجاد کنند. فناوری اطلاعات دیگر یک مرکز هزینه نیست، بلکه یک سرمایه گذاری است که نیاز به پرورش دارد.

این چشم‌انداز جدید در شرکت‌های تولیدی دیده می‌شود که در اتوماسیون زنجیره تامین با استفاده از قابلیت‌های هوش مصنوعی مبتنی بر ابر و بلاک چین مبتنی بر ابر برای کاهش هزینه‌ها و افزایش بهره‌وری سرمایه‌گذاری کرده‌اند. در مشاغلی دیده می شود که کاملاً مبتنی بر ارائه فناوری هستند، مانند برنامه های اشتراک گذاری سواری یا محل اقامت. بسیاری از سرمایه گذاران و مدیران شرکت اکنون بر این باورند که نرم افزار آینده تجارت را مشخص خواهد کرد. فناوری اطلاعات موتوری است که می تواند این سیستم ها را بسازد و استفاده کند. بنابراین این یک ردیف بودجه است که هیئت مدیره و مدیران اجرایی تمایلی به لمس آن ندارند.

دلیل دوم کمبود استعداد است. اگر دو برابر ۱۰ سال پیش برای به دست آوردن همان استعداد خرج می کنید، احتمالاً سعی خواهید کرد در طول رکود آن استعداد را حفظ کنید.

حتی زمانی که بازار استخدام عادی می‌شود، بسیاری از شرکت‌ها می‌دانند که اقتصادها رو به افول می‌روند و چه قراردادهایی در نهایت گسترش خواهند یافت. آن‌ها نمی‌خواهند برای استخدام همان افرادی که اخراج کرده‌اند پول خرج کنند، به‌ویژه که کارمندان بازگشته به طول عمر خود در آن شرکت کاملاً اعتماد ندارند. اگر فکر می کنید یک درب تله ای زیر صندلی دفتر شما منتظر می ماند، آن کسب و کار را مکان خوبی برای تقویت شغل خود نمی دانید.

در نهایت، سیستمی بودن هر دو نکته قبلی، نیاز به حفاظت از فرهنگی است که ایجاد آن زمان زیادی را صرف کرد. C-suites که فروشگاه‌های IT را به مجموعه‌ای از شوخی‌ها تبدیل می‌کردند، اکنون به رسانه‌ها و سرمایه‌گذاران درباره فناوری اطلاعات پیشرفته خود می‌بالند. این امر باعث ترویج فرهنگ مثبت اندیشی و نوآوری می شود زیرا کسانی که از محاسبات ابری و سایر فناوری ها استفاده می کنند به موتورهایی تبدیل می شوند که باعث رشد کسب و کار می شوند. این فرهنگ های جدید برای ایجاد و نگهداری بسیار متفاوت هستند. آخرین چیزی که رهبری می خواهد این است که آنچه را که ارزش کلی کسب و کار را تعریف می کند، کاهش دهد.

اشتباه نکنید، فکر نمی‌کنم هیچ سطحی از هزینه‌های شرکت تضمین شده باشد، از جمله تحولات فناوری اطلاعات و رایانش ابری. با این حال، تحولات دیجیتال و محاسبات ابری در نحوه ارزش گذاری سرمایه گذاران و رهبران شرکت به سطح متفاوتی رفته اند. آنها بدون توجه به دلیل، هدف بسیار کمتر وسوسه انگیزی برای بلوک کاهش بودجه هستند.