۸ روش برای رفع منابع مالی منبع باز

مطمئنا، متن باز است، اما یک توسعه دهنده باید غذا بخورد. در اینجا هشت ایده بزرگ برای رفع منابع مالی منبع باز وجود دارد – از توکن های رمزنگاری گرفته تا مجوزهای عصر ابر و موارد دیگر.

• توکن‌های رمزنگاری
• Drips
• مجوزهای دوره ابر
• مجوزهای نه چندان باز
• تامین مالی درجه دوم
• پاداش‌های کد
• کمک هزینه تحصیلی یا مشاغل
• به آنها پول نقد بدهید

با وجود تمام موفقیت‌های منبع باز، توسعه‌دهندگان به طرز دردناکی از جایی که مدل شروع به خراب شدن می‌کند آگاه هستند. چه اتفاقی می‌افتد وقتی توسعه‌دهنده اصلی بالفعل از انجام همه کارها خسته می‌شود، یا وقتی گروه‌های مختلف شروع به دعوا می‌کنند و پروژه منشعب می‌شود؟ بگویید یک اشکال ظاهر می شود اما هیچ کس نمی تواند آن را برطرف کند. شاید کدنویسان اصلی تصمیم بگیرند که فقط می خواهند غذا بخورند. ایده منبع باز توسعه نرم افزار را متحول کرد و آن را ارزان تر، سریع تر، تعاملی تر و اغلب ایمن تر و بهتر مهندسی کرد. اما پس از گذشت همه این سال‌ها، هنوز صورتحساب‌ها را با اطمینان پرداخت نمی‌کند.

پول نمی تواند همه مشکلات ما را برطرف کند، اما برخی از آنها را حل می کند. چه اتفاقی می‌افتد اگر پول بیشتری برای رفع مشکل منبع باز صرف کنیم؟ اگر مدل منبع باز می تواند همه را برای نوشتن کدهای زیبا با هم همکاری کند، چرا نمی تواند ما را برای جمع آوری پول برای توسعه بیشتر سازماندهی کند؟

در اینجا هشت مدل منابع مالی منبع باز وجود دارد که امروز امتحان می شوند. برخی نسبتا جدید هستند، برخی دیگر نسخه های به روز شده مدل هایی هستند که با اولین مجوزهای منبع باز پدید آمدند. همه سعی می‌کنند کار بهتری را برای ارتباط سازندگان با سرمایه‌ای که برای ادامه کارشان نیاز دارند، انجام دهند. هیچ‌کدام از این مدل‌ها بی‌نقص نیستند، اما اگر بتوانند حداقل به چند توسعه‌دهنده کمک کنند تا برخی اشکالات را برطرف کنند، یک پیروزی است.

توکن های رمزنگاری

در حالی که ارزهای رمزپایه مانند بیت کوین یا اتریوم بر اخبار تسلط دارند، تعدادی دیگر از رویکردهای مشابه و گاهی اوقات حتی از همان نرم افزار منبع باز برای ایجاد سکه دیجیتالی خود در قلمرو استفاده می کنند. یکی از محبوب‌ترین طرح‌ها برای این ارزها، توکن‌های رمزنگاری شده است، یک تصویر دیجیتالی مجدد از توکن‌های مورد استفاده در پارک‌های تفریحی، پاساژها یا مراکز خشک‌شویی.

برای مثال، توکن BAT برای پرداخت هزینه تبلیغات با مرورگر Brave الزامی است. Filecoin (FIL) هزینه ذخیره سازی پشتیبان در شبکه فایل توزیع شده Filecoin را پرداخت می کند. Gitcoin به عنوان بخشی از یک برنامه کمک هزینه با Allo، که از بسیاری از برنامه های مالی غیرمتمرکز پشتیبانی می کند.

در برخی موارد، رمز مشابه مجوز نرم افزار تجاری است. اگر می خواهید نرم افزار اجرا شود باید یک توکن خریداری کنید. در حالی که یک کدنویس خوب ممکن است بتواند بخش نگهبانی از کد منبع باز را بازنویسی کند، کاربر معمولی زمان یا مهارت لازم برای این کار را نخواهد داشت. پرداخت مبلغ کمی برای خرید رمز داخلی ساده تر خواهد بود و به ادامه پروژه کمک می کند.

بعضی از طراحان ارز برنامه های بزرگتری برای ایجاد یک اکوسیستم کامل دارند. توکن ها فقط واسطه تولید و مصرف نرم افزار هستند. Sandbox (SAND) و Decentraland (MANA) دو نمونه از نشانه‌هایی هستند که منابعی مانند زمین یا آواتارها را در گوشه‌ای از متاورس در حال گسترش مدیریت می‌کنند.

این ابزارها در کنار دنیای رو به رشد ارزهای دیجیتال و NFT در حال تکامل هستند، که بیشتر آنها نیز بر اساس کد منبع باز ساخته شده اند.

دریپ

تصور کنید که هر ماه یک چک بنویسید و مقدار آن را به طور جادویی بین تمام پروژه های نرم افزاری مختلف که استفاده می کنید تقسیم کنید. شبکه Drips از سیستم‌های سنتی مانند United Way پیروی می‌کند که کمک‌های مالی را برای افراد آسان‌تر می‌کند. انواع خیریه در یک مرحله.

شبکه می خواهد بیش از هدف قرار دادن اولین و قابل مشاهده ترین سطح پروژه های منبع باز انجام دهد. هر نگهدارنده می تواند تعیین کند که یک بخش باید با کد منبع باز که خودش استفاده می کند به اشتراک گذاشته شود. این را می توان عمیقاً تودرتو کرد. بنابراین اگر پروژه A با استفاده از B و C ساخته شود در حالی که C با استفاده از D و E ساخته شده است، هر کمک مالی برای A به چهار پروژه دیگر سرازیر خواهد شد.

توسعه دهندگان تصمیم گرفتند از بلاک چین اتریوم برای تراکنش ها استفاده کنند، انتخابی که شفافیت را برای پروژه به ارمغان می آورد. هرکسی که تصمیم بگیرد از یک پروژه حمایت کند، می‌تواند ارزهای جاری در بلاک چین عمومی را بررسی کند تا ببیند چه کسی چقدر دریافت می‌کند. انعطاف پذیر است و به اندازه کدی که پشتیبانی می کند باز است.

مجوزهای دوره ابر

بسیاری از مجوزهای منبع باز اصلی برای دنیایی نوشته شده بودند که در آن همه یک کامپیوتر روی میز خود داشتند، یا احتمالاً در اتاق سرور پایین راهرو. آنها با وادار کردن مردم به اضافه کردن کد هنگام “توزیع” نرم افزار، اشتراک گذاری را تشویق کردند.

زمانی که ابر به تسلط تبدیل شد، این سبک مجوز از کار افتاد. همانطور که یک وکیل در یکی از شرکت های بزرگ فناوری به من گفت، “ما کد را توزیع نمی کنیم تا نیازی به اطاعت از GPL نداشته باشیم.” آنها تعداد زیادی نسخه داخلی خود را ساخته اند و هرگز آنها را به اشتراک نمی گذارند.

جدیدترین مجوزها، مانند مجوز عمومی عمومی Affero برای خدمات ابری (AGPL- CS) یا مجوز عمومی سمت سرور طراحی شده است اجبار مشارکت، حتی در عصر ابر. برخی از شرکت‌ها مانند Elastic Search در حال طراحی مجوزهای خود هستند که تقریباً همین کار را انجام می‌دهند. p>

در این مثال‌ها، اتصال نرم‌افزار به وب‌سایت به‌عنوان توزیع حساب می‌شود. اگر شرکتی از نرم افزار استفاده می کند، باید به نحوی کمک کند. این مجوزهای ابری، کسب ثروت بدون به اشتراک گذاشتن کد خود با جهان را برای شخص یا شرکت بسیار دشوارتر می کند.

مجوزهای قوی‌تر همچنان نیازهای بازاریابی را برآورده می‌کنند. توسعه دهندگان می توانند هر چقدر که بخواهند دانلود و آزمایش کنند. آنها می توانند مشارکت داشته باشند و احساس مالکیت مشترک بر کد داشته باشند. آنها نیازی به نگرانی در مورد افزایش چشمگیر هزینه ها، کاهش ویژگی ها یا هر یک از مشکلات دیگر ناشی از قفل شدن فروشنده ندارند.

در عین حال، آنها انگیزه ای برای خرید مجوزهای تجاری دارند که می تواند از توسعه مداوم پشتیبانی کند. کاربرانی که ارزش واقعی محصول را دریافت می کنند، انگیزه ای برای تأمین بودجه توسعه متمرکز مستمر دارند.

مجوزهای نه چندان باز

ریچارد استالمن به قول معروف، “آزاد در گفتار، نه مانند آبجو.” اکنون، برخی از توسعه‌دهندگان مجوزهایی ایجاد می‌کنند که هیچ یک از این دو حس آزادی را ارائه نمی‌دهند – اما همچنان به اندازه کافی از نوع باز بودنی که کنجکاوی کاربرانشان را برآورده می‌کند، ارائه می‌کنند.

یک نسخه «سطح رایگان» است که دسترسی کافی برای آزمایش ایده‌های جدید و شاید اجرای یک وب‌سایت کوچک و شخصی را ارائه می‌کند و در عین حال برای استفاده بیشتر هزینه می‌برد. توسعه‌دهندگان وقتی فقط در حال آزمایش هستند با هیچ مانعی مواجه نمی‌شوند، اما اگر می‌خواهند کاری جدی شروع کنند، باید هزینه بپردازند.

مثال دیگر مجوزی است که به کاربران اجازه می‌دهد بخوانند اما توزیع نکنند. یکی از توسعه دهندگان به من گفت که به طور معمول به مشتریان پولی اجازه می دهد تا برای ممیزی یا آزمایش به کد دسترسی کامل داشته باشند، اما آن را در معرض دید عموم قرار نمی دهد. مشتریان می‌توانند آنچه را که می‌خواهند ببینند، اما نمی‌توانند شرکت را پایین بیاورند یا نرم‌افزار را به صورت رایگان ارائه دهند.

این مجوزها برخی از مواردی را ارائه می‌کنند که منبع باز را محبوب کرده است، بدون اینکه توانایی پرداخت اجباری را از بین ببرد.

تامین مالی درجه دوم

برخی از توسعه دهندگان ترجیح می دهند از پروژه هایی با جذابیت وسیع پشتیبانی کنند. تامین مالی درجه دوم با یک حلقه بازخورد طراحی شده است که به بسیاری از هدایای کوچکتر بیشتر از چند هدیه بزرگ پاداش می دهد. به عبارت دیگر، به پروژه هایی که توسط بیشترین افراد پشتیبانی می شوند، پاداش می دهد. این رویکرد اغلب توسط اهداکنندگان بزرگی پذیرفته می‌شود که می‌خواهند از خرد سرمایه‌گذاری جمعی برای هدایت هدایای خود بهره ببرند. به جای استفاده از یک برنامه تطبیق کاملاً خطی، آنها از یک تابع درجه دوم استفاده می کنند که به تعداد اهداکنندگان کلید می خورد. برخی از نسخه‌های شدیدتر ممکن است عملکردهای شدیدتری را انتخاب کنند.

پاداش‌های کد

یکی از ایده‌های اولیه منبع باز این بود که کاربران درخواست خود را ارسال کنند و سپس برای اولین تیم برنامه‌نویسی که کد را تحویل می‌دهند، جایزه یا جایزه اعلام کنند. از آن زمان این روند سازماندهی شده است. اکنون سایت‌هایی مانند huntr، buidlbox، و Bountysource تنها چند نمونه از سایت‌هایی هستند که کار را برای توسعه‌دهندگان با امکانات یدکی آسان‌تر می‌کنند. زمان پیدا کردن کاربرانی است که می خواهند برای کد جدید پول پرداخت کنند. برخی از شرکت‌ها مانند Google< /a> همچنین برنامه های جایزه خود را مستقیماً ارائه می دهد.

برخی شرکت ها برنامه هایی دارند که حمایت و کمک های مالی خود را سازماندهی می کنند. این برنامه‌ها گاهی اوقات «وجوه FOSS» یا کمک‌های بلاعوض نامیده می‌شوند. بسیاری از شرکت‌های فناوری بزرگ‌تر متوجه شده‌اند که گرفتن دائمی از دنیای منبع باز بدون دادن چیزی کوته‌بینانه است. مثلاً برنامه‌هایی از Google، بلومبرگ، مایکروسافت، و < a href="https://www.linuxfoundation.org/" rel="nofollow">بنیاد لینوکس.

امروزه درک هدایایی مانند این برای شرکت‌های فناوری بسیار آسان‌تر است. در گذشته، پیشخوان‌های حبوبات از انجام هیچ کاری خوشحال بودند و کار سخت دیگران را بیرون می‌کشیدند. اکنون، توسعه‌دهندگان نرم‌افزار و مدیران آن‌ها متوجه شده‌اند که همکاری با جوامعی که در حال ساخت کد هستند، مفید است. آنها متوجه می شوند که چیزی به نام ناهار رایگان وجود ندارد، و چند کمک مالی خوب راه طولانی را برای حفظ نرم افزاری که پایه و اساس شرکت آنها را تشکیل می دهد، کمک می کند.